Υπάρχει η πρώτη φορά και για τον Δημήτρη Χατζόπουλο, που μετά από τέσσερα χρόνια έφτιαξε κι αυτός σκίτσο υπέρ κάποιας κατηγορίας εργαζομένων. 
Για να καταλάβεις βέβαια ότι το σκίτσο είναι υπέρ των καθαριστριών, πρέπει να φέρεις σημειολόγους, γραφολόγους και αιγυπτιολόγους, ας μην είμαστε όμως σχολαστικοί, είναι προφανές ότι ο καλλιτέχνης έπλασε το έργο του με πόνο ψυχής και κατόπιν σφοδρών εσωτερικών συγκρούσεων.

Εντάξει, τις καθαρίστριες είναι εύκολο να τις βάλεις στο πρωτοσέλιδο
Καταρχάς έχουν δικαιωθεί από τον Άρειο Πάγο, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να γυρίσουν οι θεσμολάγνοι μεσοαστοί αναγνώστες σου και να σου πουν ότι είσαι κομμουνιστής και ανατροπέας. 
Επίσης οι καθαρίστριες είναι γυναίκες, είναι χαμηλόμισθες, είναι λίγες, ακόμη κι αν επαναπροσληφθούν, δεν θα ρίξουν έξω το κράτος. 
Είναι καλή και η συγκυρία, οι καθαρίστριες έχουν αφεντικό τον Στουρνάρα, που τον έχουμε για φευγιό, προκειμένου να δείξουμε ότι κάνουμε στροφή φιλολαϊκή. 
Φύγε, άπονε εργοδότη, να έρθουνε οι καλοί οι ανθρώποι.

Τις καθαρίστριες είναι εύκολο να τις βάλεις στο πρωτοσέλιδο, αλλά αν τις βάλεις, την έχεις ανοίξει, εκδότη μου, την κερκόπορτα διάπλατα
Αν έχουν δίκιο οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, γιατί έχουν άδικο
 οι σχολικοί φύλακες, 
οι καθηγητές των ΕΠΑΛ, 
οι εργαζόμενοι στη Δημοτική Αστυνομία, 
οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, 
οι χιλιάδες που εκδιώχθηκαν από το Δημόσιο, 
οι χιλιάδες που πρόκειται να εκδιωχθούν; 

Αν δεν πρέπει να τρώνε ξύλο οι καθαρίστριες από τα ΜΑΤ, γιατί πρέπει να τρώνε όλοι οι άλλοι, που βρίσκονται στην ίδια ακριβώς μοίρα με τις εξακόσιες γυναίκες;
Οκτώ μήνες αγώνων ήταν αρκετοί για να ξηλώσουν εντελώς το πουλόβερ της διαθεσιμότητας και των απολύσεων στο Δημόσιο. 
Το ξήλωσαν νομικά, πολιτικά, ηθικά, ανάγκασαν ακόμη και τους σκληρούς του καθεστώτος να ομολογήσουν το άδικο του πράγματος. 
Τιμή και δόξα στις καθαρίστριες που καθάρισαν για μας.