Μάτωσαν τη σάτιρα

Η ελευθεροτυπία, η επιθετική δημοσιογραφία, η πολιτική σάτι­ρα, η αιχμηρή γελοιογραφία πνί­γηκαν στο αίμα στο Παρίσι, στην πιο αιματηρή τρομοκρατική επίθεση που έχει δεχθεί η χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια. Το μακελειό με δώδεκα νεκρούς - δέ­κα δημοσιογράφους και δυο αστυνο­μικούς - και πέντε τραυματίες μέχρι στιγμής, έγινε στα γραφεία της γαλλι­κής εφημερίδας «Charlie Hebdo», της ιστορικής σατιρικής εφημερίδας που έχει αφήσει το απο­τύπωμά της στον παγκόσμιο Τύπο με τα ιδιαίτε­ρα επιθετικά και κατά πολλούς προκλητικά πρωτοσέλιδά της. >>>

 

 

Πρωτοσέλιδα που άγγιζαν με ιδι­αίτερα τολμηρό τρόπο θέματα ταμπού, από την Ακροδεξιά και τον θρησκευτικό φανατισμό, από τους μουσουλμάνους μέχρι τους καθολικούς, τους εβραίους και τους ορθόδοξους.

Ανάμεσα στους νεκρούς από τα πυρά των κουκουλοφόρων με τα Καλάσνικωφ είναι και τέσσερις από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαί­ους σκιτσογράφους, και συγκεκριμένα ο σκιτσογράφος και διευθυντής έκδοσης Σαρμπ και οι Καμπού, Τινιούς και Ζορζ Βολινσκί.

 

Η επίθεση των κουκουλοφόρων με τα Καλάσ­νικωφ ήταν πολύ καλά σχεδιασμένη και εκτελέστηκε σε χρόνο «ντε τε», παρά το γεγονός ότι τα γραφεία της εφημερίδας φρουρούνταν από αστυνομικούς. 

Οι εκτελεστές, σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο, γνώριζαν ακριβώς τι ώρα κάθε Τε­τάρτη γίνεται σύσκεψη της συντακτικής ομάδας και γνώριζαν πολύ καλά ποιους θα δολοφονή­σουν.

Οι πληροφορίες που υπάρχουν συνδέουν την τρομοκρατική επίθεση με φανατικούς ισλαμιστές αφού ο ένας από τους μαυροντυμένους κουκουλοφόρους φέρεται να φώναξε «Αλλάχ Ακμπάρ» («Ο Αλλάχ είναι μεγά­λος») και «Σκοτώσαμε τη ‘’Charlie Hebdo’’». Εκδο­χή που δεν απέχει από την πραγματικότητα κα­θώς η σατιρική εφημερίδα έχει προκαλέσει την οργή των φανατικών μουσουλμάνων τουλάχι­στον τρεις φορές με σκίτσα για τον Μωάμεθ που χαρακτηρίστηκαν «βλάσφημα».

 

Η σατιρική εφημερίδα ιδρύθηκε το 1969 και από την πρώτη στιγμή τα ιδιαίτερα τολμηρά πρωτοσέλιδά της έγιναν «κόκκινο πανί» για τη συντη­ρητική γαλλική κοινή γνώμη. 

Είναι χαρακτηρι­στικό ότι ο πρώτος τίτλος της εφημερίδας ήταν «Hebdo harakiri», τίτλο που ο τότε διευθυντής Φρανσουά Καβανά υποχρεώθηκε να αλλάξει σε «Charlie Hebdo», όταν με αφορμή ένα ιδιαίτερα προκλητικό εξώφυλλο για τον θάνατο του Ντε Γκωλ η έκδοση της εφημερίδας απαγορεύθηκε, οπότε αναγκάστηκαν να αλλάξουν τίτλο για να εκμεταλλευθούν ένα παραθυράκι του νόμου.

 

Η προκλητική, επιθετική και χωρίς ταμπού αντιμετώπιση των μεγάλων πολιτικών και κοι­νωνικών θεμάτων παρέμεινε το χαρακτηριστικό της εφημερίδας, παρά τις απειλές που δεχόταν συνεχώς η συντακτική ομάδα. 

Απειλές που τα τελευταία χρόνια έγιναν όλο και πιο επιθετικές, όταν οι σκιτσογράφοι της εφημερίδας έπιασαν στο... πενάκι τους τον Μωάμεθ αλλά και τη γαλ­λική Ακροδεξιά.

 

Οι φανατικοί ισλαμιστές έβαλαν για πρώτη φορά στο στόχαστρο τη σατιρική εφημερίδα το 2006, όταν η «Charlie Hebdo» αναδημοσίευσε 12 σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ τα οποία είχαν αρχικά δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Δανίας «Ιγ1ΐ3ηά5-Ρο5ΐθη» και είχαν προκαλέσει βίαιες δι­αδηλώσεις σε πολλές μουσουλμανικές χώρες.

Πέντε χρόνια μετά, το 2011, τα γραφεία της «Charlie Hebdo» δέχθηκαν επίθεση με βόμ­βες μολότοφ, μετά την ειδική έκδοση με τίτλο «Charlie Hebdo» (παραπέμποντας στη Σαρία, τον ισλαμικό νόμο), στην οποία εμφανιζόταν ως αρ­χισυντάκτης ο Μωάμεθ. 

Το 2012, η εφημερίδα δημοσίευσε και πάλι σατιρικά σκίτσα με τον Μω­άμεθ, παίρνοντας με τον τρόπο αυτόν θέση στη θύελλα αντιδράσεων που είχε προκαλέσει στις τάξεις των φανατικών μουσουλμάνων η προβο­λή της ταινίας «Innocence of Muslims». 

Η τελευ­ταία πρόκληση για τους φανατικούς ισλαμιστές ήταν τον Ιανουάριο του 2013 όταν η σατιρική εφημερίδα εξέδωσε ειδικό τεύχος 64 σελίδων με σκίτσα και πάλι για τη ζωή του Μωάμεθ.

 

Η τακτική της εφημερίδας είχε προκαλέσει και ενστάσεις ανάμεσα στον δημοσιογραφικό κόσμο αφού αρκετοί ήταν εκείνοι που διερωτώντο εάν για λόγους κυκλοφοριακούς η «Charlie Hebdo» επαναλαμβάνεται και καταφεύγει στην εύκολη πρόκληση.

 

Κανείς, όμως, δεν μπορού­σε ποτέ να σκεφθεί ότι η απάντηση στη σάτιρα, στα τολμηρά, ακόμα και «βλάσφημα» για κά­ποιους εξώφυλλα, θα μπορούσε να είναι το αι­ματοκύλισμα, η στυγνή δολοφονία.

topontiki.gr