Το χάσμα πλουσίων και φτωχών, που επανήλθε στην επικαιρότητα μετά την έκθεση της διεθνούς οργάνωσης Oxfam και την πρόθεση του Ομπάμα να φορολογήσει τους πλουσιότερους Αμερικανούς, δείχνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο πού οδηγείται ο πλανήτης εάν δεν εφαρμοστούν αναδιανεμητικές πολιτικές.

Το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη σε δύο χρόνια θα διαθέτει πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με 1,25 δολάρια την ημέρα! 
Και ενώ πολλοί θα νόμιζαν πως αυτά δεν αφορούν τη χώρα μας, μια προσεκτική εξέταση των στοιχείων αποδεικνύει το αντίθετο. 
Η διεύρυνση του χάσματος πλούτου - φτώχειας, που παρατηρείται διεθνώς, αφορά και τη χώρα μας.

Το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού είχε προ Μνημονίου 5,8 φορές υψηλότερα εισοδήματα από το 20% του φτωχότερου. 
Το 2013 η διαφορά ήταν 6,6 φορές. Επομένως μέσα στην κρίση διευρύνεται η εισοδηματική διαφορά. 
Το 2013, 505 άτομα δήλωναν στη χώρα μας περιουσία 60 δισ. 
Το 2014 οι πλουσιότεροι αυξήθηκαν σε 565 και οι περιουσίες τους αυγάτισαν στα 70 δισ. ευρώ, σύμφωνα με μελέτη της Wealth-X και της UBS. Ε
πομένως και περισσότεροι οι πλούσιοι και μεγαλύτερες οι περιουσίες τους.

Και ενώ στα χρόνια του Μνημονίου κάποιοι έγιναν πλουσιότεροι, κάποιοι άλλοι αντιμετώπιζαν το φάσμα της φτώχειας, αφού υπερδιπλασιάστηκε το ποσοστό των πολιτών σε κίνδυνο φτώχειας. 
Μήπως, όμως, στο ίδιο διάστημα υπήρξε κάποιο αντιστάθμισμα μέσω των κοινωνικών δαπανών; 
Η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό όχι. 
Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού για την Υγεία και την Παιδεία μειώθηκαν κατά 44% και 39% αντίστοιχα, ενώ οι δαπάνες του κοινωνικού προϋπολογισμού μειώθηκαν κατά 10 δισ. ευρώ (από 46 σε 36 δισ.). 
Μάλιστα, για το 2015 προβλέπεται νέα μείωση κατά 1,7 δισ. ευρώ. 
Έτσι, παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για ανάπτυξη 2,9% του ΑΕΠ, ο λεγόμενος "κοινωνικός μισθός" θα μειωθεί ακόμη περισσότερο.

Αυτή είναι η πολιτική των Μνημονίων και της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου. 
Την πενταετία του Μνημονίου έγινε μια γιγαντιαία αναδιανομή υπέρ των πλουσιότερων και των επονομαζόμενων επενδυτών, ενώ "σκοτώθηκε" σχεδόν το 25% του ΑΕΠ.
Σε αυτή την πολιτική της σκληρής εσωτερικής υποτίμησης, της απομείωσης των περιουσιακών αξιών, της μαζικής ανεργίας, της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και του αυταρχισμού, δεσμεύεται να βάλει τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ.