Τα βασικά σημεία μίας διαφωνίας

Η διαπραγμάτευση που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στη νέα ελληνική κυβέρνηση και τους… εταίρους έχει προκαλέσει πανικό στο παλιό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και μιλάω πολύ συγκεκριμένα για τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, που κάθε μέρα που περνάει γκριζάρουν όλο και περισσότερο και καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τους ότι σε λίγο είναι πολύ πιθανό να γίνουν αόρατοι. Αυτός ο πανικός έχει να κάνει με τα βασικά σημεία της διαφωνίας μεταξύ της νέας ελληνικής κυβέρνησης και των… εταίρων, σημεία που διαλύουν τις πολιτικές αφηγήσεις τόσο της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς >>>

 

και της συμβιβασμένης/διεφθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας, όσο όμως και του… τιμημένου ΚΚΕ.

Ο πρώτος άξονας αυτής της διαφωνίας αφορά την υπεράσπιση του Κόσμου της Εργασίας, της κοινής περιουσίας και του φυσικού περιβάλλοντος. 

Η νέα ελληνική κυβέρνηση δίνει αυτή τη μάχη όχι μόνο για να μη διαλυθεί εντελώς το πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων του Κόσμου της Εργασίας, αλλά και για να αποκατασταθεί η μεγάλη ζημιά που έκαναν οι προηγούμενες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. 

Η αξιοπρέπεια του Κόσμου της Εργασίας είναι ένα βασικό σημείο αυτής της διαφωνίας. 

Το ίδιο ισχύει και για το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, η νέα ελληνική κυβέρνηση δίνει μάχη για να του δώσει βιωσιμότητα, οι… εταίροι το αντιμετωπίζουν ως μία δημοσιονομική βόμβα και θέλουν να προκαλέσουν την ελεγχόμενη «έκρηξη καταστροφή» του. 

Σε ότι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις τα πράγματα είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρα και σε αυτό το σημείο θα τρέξει αίμα γιατί οι… εταίροι εκπροσωπούν ισχυρά λόμπι του «τι ωραίο πλιάτσικο».

Ο δεύτερος άξονας έχει να κάνει με το γενικό ζήτημα του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων. 

Οι… εταίροι συμπεριφέρονται σήμερα στην Ελλάδα όπως ακριβώς οι νικητές του πρώτου μεγάλου πολέμου στη Γερμανία. 

Ζητούν να πάρουν πίσω λεφτά που ούτε καν έχουν τυπωθεί, ζητούν πρωτογενή πλεονάσματα που μπορούν να υπάρξουν μόνο και αν σβηστεί κάθε κοινωνική και αναπτυξιακή δαπάνη από τον προϋπολογισμό. 

Ζητούν να πέσει, ακόμα περισσότερη, πείνα στην Ελλάδα, ζητούν ανοιχτά ακόμα περισσότερη φτώχεια. 

Κανένας, πλην Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Βενιζέλου, δεν μπορεί να συμφωνήσει σε αυτό το… σχέδιο.
 

Η διαπραγμάτευση με την προοπτική της ρήξης (που προφανώς μπορεί να έρθει, μπορεί και να αποφευχθεί) είναι αυτό που συντονίζει τη θέληση των πολλών καλών ανθρώπων να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, χωρίς να τρέφουν εξωπραγματικές προσδοκίες για αυτό που στην τελική θα συμβεί. 

Και αυτό είναι κάτι το τεράστιο, δίνει πραγματική ανάσα αξιοπρέπειας, και αυτό το καταλαβαίνει το παλιό πολιτικό σύστημα γι’ αυτό και τρέμει.

Ο alterthess ιανός

σκίτσο Πέτρος Τσιολάκης