Στο
πεδίο της κεντρικής διαπραγμάτευσης και με στόχο η Ελλάδα να μην γίνει
μία αποικία χρέους, όπως συμφώνησαν με τους… εταίρους οι κυβερνήσεις της
βύθισης των πολλών καλών ανθρώπων στη φτώχεια και την απελπισία, η νέα
ελληνική κυβέρνηση οφείλει να κηρύξει τον πόλεμο στη νεοφιλελεύθερη
Ευρώπη, οφείλει να περάσει στην αντεπίθεση. Οι δημοσκοπήσεις, είτε
δείχνουν μεγάλη υποστήριξη είτε μεγάλη ανοχή, ούτε αρκούν, ούτε και
βοηθούν ιδιαίτερα, άλλωστε ο κάθε ένας/μία μπορεί να τις διαβάζει >>>
όπως
θέλει και να καταλαβαίνει ό,τι θέλει.
Ο πόλεμος στο νεοφιλελευθερισμό
και η εξαγωγή του σε κάθε πόλη της Ευρώπης μπορεί να διαβαστεί με έναν
τρόπο και με έναν τρόπο να γίνει κατανοητός.
Πράγματι πολλά πράγματα σου δημιουργούν την εντύπωση ότι η κήρυξη
αυτού του πολέμου δεν είναι στις επιλογές της νέας ελληνικής κυβέρνησης:
Η φιλειρηνική διάθεση της… dream team του Μεγάρου Μαξίμου είναι το
πρώτο και από εκεί και πέρα συναντάς υπουργούς που εμφανώς είναι με την
Αριστερά που δεν θέλει να κυβερνήσει, κομματικούς παράγοντες που δεν
έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί, ευρωβουλευτές που ζητούν περισσότερη
δουλειά από τους υπουργούς ενώ οι ίδιοι εμφανώς δεν κάνουν απολύτως
τίποτα και ένα γενικευμένο κύμα, κυρίως συνδικαλιστικής, γκρίνιας για τ’
οτιδήποτε.
Όμως, τους πολέμους τους δίνεις με το στρατό που διαθέτεις
και όχι με αυτόν που θα ήθελες να έχεις.
Το καλό νέο είναι ότι η κήρυξη ενός πολέμου στο νεοφιλελευθερισμό θα
κινητοποιήσει δυνάμεις παντού στην Ευρώπη, δυνάμεις που υπάρχουν, που
είναι σχετικά καλά οργανωμένες και αρκετά έτοιμες για τις μάχες που θα
ακολουθήσουν.
Όσο οι… εταίροι μας χέζουν πατόκορφα στα euro group και
στις συνόδους κορυφής και εμείς δεν είμαστε έξω από τους γυάλινους
πύργους των Βρυξελών διαδηλώνοντας και γαμοσταυρίζοντάς τους, χάνουμε
χρόνο, χάνουμε έδαφος.
Προφανώς υπάρχουν κανόνες εμπλοκής σε αυτή την
ιστορία, προφανώς και θα ήταν παράλογα ανεύθυνη η επιλογή του «ντου από
παντού», αλλά το πολύ το λάου – λάου και το πίτσι – πίτσι σε καλό δεν θα
μας βγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου