Τεκμηρίωση και απόδοση ευθυνών

Η απόφαση της Βουλής να προχωρήσει στη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής, η οποία θα εξετάσει τις ευθύνες για την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, βρίσκεται σε αντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα. 
Η απόφαση αυτή αποτελούσε προεκλογική δέσμευση τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ενώ σε προγενέστερο χρόνο, πριν από τις εκλογές του 2012, η μία και μόνη εξεταστική για το Μνημόνιο αποτελούσε θέση και της Ν.Δ., η οποία βεβαίως ξεχάστηκε όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Σήμερα έφτασε η ώρα να περάσουμε από το επίπεδο των λόγων στο επίπεδο των πράξεων, προκειμένου, όπως είναι η λαϊκή απαίτηση, να αποδοθούν οι ευθύνες για την παγίδευση της χώρας στις μνημονιακές πολιτικές.

Στόχος της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν είναι να επιζητήσει ρεβάνς ή να αναδείξει τυχόν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, αλλά να αναζητηθούν οι πολιτικές ευθύνες και να αναδειχθούν οι λόγοι που οδήγησαν τη χώρα στα Μνημόνια. 
Εκείνο που έχει σημασία για τον ελληνικό λαό είναι να εξηγηθούν οι λόγοι και οι ευθύνες για την παγίδα χρέους στην οποία μπήκε η χώρα από την αρχή της κρίσης.
Ασφαλώς ορισμένες πλευρές του προβλήματος, που αφορούν τα έσοδα, τις δαπάνες, την πελατειακή λειτουργία και τη σαθρότητα του παραγωγικού - καταναλωτικού μοντέλου, έχουν μεγαλύτερο βάθος και είναι αναμενόμενο να αναδειχθούν κατά τη διάρκεια των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής. 
Το πρόβλημα της χώρας δεν προέκυψε από παρθενογένεση. 
Ωστόσο οι ατέρμονες συζητήσεις σε βάθος χρόνου, που επιδιώκουν τεχνηέντως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, έχουν στόχο την απόκρυψη ή τη συσκότιση των ευθυνών μέσω της διάχυσης ή της γενίκευσης του τύπου "όλοι έχουν ευθύνη". 
Οι ευθύνες, όμως, πρέπει να είναι συγκεκριμένες, να έχουν δηλαδή ονοματεπώνυμο, ώστε να μπορούν να αποδοθούν και ο ελληνικός λαός να μάθει όλη την αλήθεια.
Οι πολιτικοί διαξιφισμοί κατά τη διάρκεια της συζήτησης έχουν ασφαλώς τη σημασία τους, καθώς δείχνουν διαφορετικές προσεγγίσεις του προβλήματος. 
Εκείνο που προέχει, πέραν των πολιτικών εντυπώσεων, θέμα όχι αμελητέο, είναι η σε βάθος ανάδειξη του προβλήματος και η απόδοση των ευθυνών.

Η χώρα υπέστη πρωτοφανή καθίζηση του ΑΕΠ στα χρόνια των Μνημονίων, οι εργαζόμενοι έχασαν 20%, 30% ακόμη και 40% του εισοδήματός τους, χιλιάδες συνάνθρωποί μας βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας, οι εργασιακές σχέσεις έγιναν λάστιχο, ενώ τα κοινωνικά δικαιώματα, γνώρισμα των σύγχρονων ευρωπαϊκών χωρών, υποβαθμίστηκαν σε ανησυχητικό βαθμό.
Για όλα αυτά οι ευθύνες πρέπει να τεκμηριωθούν και να αποδοθούν. 
Όσο συνειδητοποιούνται και τεκμηριώνονται οι ευθύνες για το πώς έφτασε η χώρα ώς εδώ, τόσο αναδεικνύεται η ανάγκη για αλλαγή πολιτικής.