'Όχι με την εθνική διαπλοκής" - Νέα εντολή ζητάει ο Αλέξης Τσίπρας. 
Νέα εντολή και αυτοδυναμία για να προχωρήσει σε μεγάλες τομές, συγκροτώντας μάλιστα ένα παράλληλο πρόγραμμα που θα έχει στόχο να αμβλύνει τις επιπτώσεις του Μνημονίου, που θα στηρίζει τους αγρότες, τις μικρές επιχειρήσεις, τους νέους επιστήμονες.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός στην πρώτη προεκλογική συνέντευξή του (ολόκληρη εδω) απευθύνθηκε στους πολίτες επισημαίνοντας ότι με τη σκληρή διαπραγμάτευση πήρε τη δέσμευση για το χρέος -για το οποίο οι προηγούμενες κυβερνήσεις έλεγαν ότι είναι βιώσιμο- ώστε να μπορέσει να αγωνιστεί για την υπέρβαση των στρεβλώσεων 40 χρόνων, για να αλλάξει η χώρα παραγωγικό πρότυπο και προσανατολισμό. Σε αυτό το πλαίσιο τόνισε ότι μετεκλογικά "θα επιδιώξουμε συνεργασίες ακόμα και αν είμαστε αυτοδύναμοι", αλλά όχι "με τα κόμματα του παλιού κατεστημένου". 'Όχι με την εθνική διαπλοκής", όπως είπε χαρακτηριστικά.
 

Απλές σκοπιμότητες 

Μεγάλη πέραση απέκτησε ξαφνικά, κυρίως μετά την παραίτηση της κυβέρνησης και το άνοιγμα του δρόμου προς τις κάλπες, το αίτημα για την απλή αναλογική και, ακριβέστερα, το αίτημα για την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα. 
Ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, που το θέσπισε ως μπόνους 40 εδρών για να το διευρύνει στη συνέχεια η Ν.Δ. σε 50 έδρες, διαρρηγνύει τώρα τα ιμάτιά του, ενώ η Ν.Δ. τηρεί σιγήν ιχθύος συναινώντας διά της σιωπής στο αίτημα των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Η προβαλλόμενη από ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι επιχειρηματολογία ότι ο τόπος χρειάζεται τώρα ευρύτερες συναινέσεις, άρα συνεργασίες και στο κυβερνητικό επίπεδο, δεν επαρκεί για να εξηγήσει τη μόδα της απλής αναλογικής. 
Άλλωστε, η μεν ΛΑΕ, που επίσης προβάλλει το αίτημα, αποκλείει κάθε κυβερνητική συνεργασία αρνούμενη να συμπράξει με "μνημονιακές δυνάμεις", στις οποίες εντάσσει και τον ΣΥΡΙΖΑ, η δε Ν.Δ. αρνείται να αποκηρύξει επισήμως τη λογική των αυτοδύναμων κυβερνήσεων τασσόμενη στρατηγικά υπέρ των συνεργασιών.

Εξάλλου, ιστορικά, όσες φορές η Ν.Δ. εισήλθε σε κυβερνήσεις συνεργασίας, ήταν μόνο κυβερνήσεις "ειδικού σκοπού", όπου σκοπός στην πραγματικότητα ήταν η αναρρίχησή της στην εξουσία στο επόμενο στάδιο. 
Κυβερνήσεις, δηλαδή, σαν αυτές που προτείνει δειλά τώρα να συγκροτηθούν από την υπό διάλυση ή την επόμενη Βουλή.

Στην πραγματικότητα δεν είναι η απλή αναλογική που ξαφνικά μαγνητίζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά ο φόβος ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοδύναμη κυβέρνηση διά του ισχύοντος εκλογικού συστήματος. 
Για τον λόγο αυτόν το αίτημα διατυπώνεται απ' όλες τις πλευρές ως κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών. 
Επικρατεί ο φόβος, με άλλα λόγια, στο τέλος του δρόμου ο ΣΥΡΙΖΑ να επιτύχει τους κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους του εισάγοντας τη χώρα σε μια νέα εποχή και δίνοντας οριστικό τέλος στο παλαιό και πολλαπλώς διαβρωμένο πολιτικό σύστημα.
Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, σ' αυτό το πολιτικό σύστημα δεν εντάσσεται η ΛΑΕ, αλλά αυτή έχει τους δικούς της προφανείς λόγους να μην θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ απόλυτο κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά να θέλει να τον δει συνεργαζόμενο με τις πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα στο βάραθρο.

Παρά, όμως, τις σκοπιμότητες και τη σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, μόνο μία ισχυρή κυβέρνηση μπορεί να υλοποιήσει τις αλλαγές και τις τομές που απαιτούνται σε όλα τα επίπεδα και να εφαρμόσει ένα συνεκτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και ανασυγκρότησης της χώρας. Ισχυρή κυβέρνηση σημαίνει μια κυβέρνηση που θα διαθέτει ευρεία κοινωνική στήριξη και ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 
Μια κυβέρνηση με προοπτική τετραετίας που θα συγκροτείται από ένα κόμμα ή περισσότερα, ακόμη και σε περίπτωση αυτοδυναμίας, υπό την προϋπόθεση της προγραμματικής σύγκλισης.
Όσο για την απλή αναλογική -και η συζήτηση προφανώς δεν μπορεί να αφορά μπόνους ή "ποινές" στα κόμματα που νοθεύουν κατά το δοκούν τη λαϊκή βούληση-, μπορεί να καθιερωθεί ως πάγιο εκλογικό σύστημα μόνο μέσα από το Σύνταγμα. 
Μαζί, βεβαίως, και με τις κυβερνήσεις προγραμματικής συνεργασίας.