της Κατερίνας Ακριβοπούλου
Και τώρα τα κεφάλια μέσα… Τα
κρίσιμα Γιούρογκρουπ, τα προαπαιτούμενα, η δόση, οι έλεγχοι, οι
συναντήσεις με τους εκπροσώπους της τρόϊκας,τα μέτρα και οι
αντικοινωνικές επιλογές made in brussels, ανακαταλαμβάνουν το χαμένο
έδαφος… Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Η εφαρμογή οσονούπω του
τρίτου μνημονίου είναι στην πραγματικότητα η πρώτη συνθήκη εφαρμοσμένης
πολιτικής, από μια κυβέρνηση της Αριστεράς που καλείται να υπερασπιστεί
όλα εκείνα τα οποία απέρριπτε και να απορρίψει
στη…στροφή, αυτά τα οποία
υποχρεούται να υπερασπιστεί τώρα…
Το ισοζύγιο της παραδοξότητας σε μια εποχή που τελειώνει, αλλά όλα μοιάζουν ίδια ακόμη…
-Το
κλειστό σύστημα της κρατικοδίαιτης ελίτ που διαφεντεύει επί δεκαετίες
τη χώρα με πρότυπα παραεξουσίας και συμπεριφορές παραπολιτικής…
-Οι δομές ενός κράτους παρηκμασμένου και δομημένου στη βάση της εξυπηρέτησης πελατειακών αναγκών…
-Η αισθητική του «μαυρογιαλουρισμού» στη δημόσια ζωή…
-Η νοοτροπία του «τσιφλικά» που διατρέχει οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως όλη την πυραμίδα της δημόσιας ζωής…
-Ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, βασικός βραχίονας του κρατικοδίαιτου πελατειακού κράτους που κυριάρχησε επί δεκαετίες…
-Το
ελεγχόμενο από αλλότρια συστήματα κομμάτι της Δικαιοσύνης, με
παραδικαστικά και άλλα κυκλώματα που περικυκλώνουν τη Δημοκρατία…
Αυτό
που άλλαξε είναι η κοινωνική συνείδηση…
Οι κοινωνικές δυνάμεις που
λιντσαρίστηκαν από την κρίση, ζουν κανονική ζωή,κατά τεκμήριο δύσκολη,
αντιτίθενται -πιο ώριμες από ποτέ- στην άλωση της χώρας από μια λούμπεν,
στην πραγματικότητα, ολιγαρχία και απαιτούν εξυγίανση και κανονικότητα…
Δεν
πιστεύουν στα θαύματα και τη μεταφυσική θεώρηση της πολιτικής, αλλά
εμπιστεύονται τις προθέσεις για μια νέα ηθική πολιτική πρόταση με
πραγματικό ρεαλισμό και όχι δίκην άλλοθι, εκδημοκρατισμό, αλλαγή των
συσχετισμών, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, εμπέδωση μιας άλλης πολιτικής
κουλτούρας και πραγματική εκπροσώπηση των κοινωνικών συμφερόντων σε όλα
τα επίπεδα…
Ευτυχώς για τα πολιτικά ήθη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν
έγινε κυρίαρχος με μεσσιανικά χαρακτηριστικά κληρονομικής Δημοκρατίας,
που κοντεύει να γίνει το πολιτικό αρχέτυπο αυτής της χώρας…
Στηρίχτηκε
στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που διακρίνει στο πρόσωπό του το «δικό
της παιδί»…
Είτε επειδή είναι αποκλεισμένη τόσα χρόνια από το γίγνεσθαι,
είτε επειδή απεχθάνεται το σύστημα, είτε επειδή ριζοσπαστικοποιήθηκε
από την κρίση, συντάσσεται με τον Τσίπρα παρά την αρχική απογοήτευση και
το πρώτο σοκ της ματαίωσης.
Η βίαιη ωρίμανση συνετελέσθη
ταυτοχρόνως και για το λαό και για τον ηγέτη του αλλά δεν θα είναι στο
διηνεκές…
Το ασύγκριτο πλεονέκτημα για τον πρώτο πρωθυπουργό που
αναδείχθηκε ακριβώς επειδή ήταν έξω από το απεχθές πλαίσιο του εθνικού
μας νεποτισμού, μπορεί να μετατραπεί γρήγορα σε μειονέκτημα που θα τον
καταπιεί, εάν ο κόσμος αντιληφθεί ότι επένδυσε λάθος…
Στη μάχη της
διαχείρισης από τις νέες δυνάμεις εργαλείο του πρωθυπουργού και της
κυβέρνησης είναι ο λαός και εργαλείο του λαού ο πρωθυπουργός του…
Είναι ίσως τα μόνα βέβαια μέχρι στιγμής ισοδύναμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου