Ο φράχτης στο ύψος του και τα παιδιά στον βυθό…

της Κατερίνας Ακριβοπούλου 

Αντί να ρίξουν τον φράχτη στον Έβρο, έριξαν δακρυγόνα…

Την ίδια ώρα το Αιγαίο ξέβραζε ακόμη έξη παιδιά, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ανέξοδη ρητορική, για τους φράχτες που πρέπει να πέσουν στην Ευρώπη, αλλά στις Καστανιές μένουν, λόγω τεχνικών δυσκολιών… 

Ποια τεχνική δυσκολία ακριβώς εμποδίζει να αναχαιτισθεί η πορεία του τάγματος των μελλοθανάτων προς τη Μεσόγειο;

Η μπίζνα δισεκατομυρίων από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας

και στρατιωτικών επιχειρήσεων (Private Military and Security Companies-PSMCs) που αντιμετωπίζει τους ελέγχους συνόρων ως μια αναδυόμενη αγορά;

Η νέα βαρειά βιομηχανία με εταιρίες όπως η βρετανική BAE Systems, η ιταλική Finmeccanica, η γαλλική Thales ή η Airbus και η Boeing που ανταγωνίζονται επιθετικά στην υπογραφή νέων συμβάσεων για τον έλεγχο των συνόρων, με κέρδη που υπολογίζονται σε 25,8 δισ. ευρώ για το 2012 και προβλέπεται να φτάσουν τα 49,6 δισ. το 2020;

Ποια τεχνική έφτιαξε αυτό το έκτρωμα, με τα ξυραφάκια να κομματιάζουν όποιον αγκυλωθεί στο σιδερένιο τέρας που ύψωσε η αρρωστημένη Ευρώπη, για να εξυπηρετήσει τα λόμπι των σεκιουριτάδων και των διακινητών ;

Γι’ αυτό δεν μπορείτε να ρίξετε τον φράχτη στον Έβρο; Μη θεωρηθεί μονομερής ενέργεια, μη τυχόν και παραβιαστούν ρήτρες στα συμβόλαια ή μήπως και τα δύο;

Ο φράχτης στο ύψος του και τα παιδιά στον βυθό, σε μια κλίμακα ανάποδη μέχρι θανάτου…

Αν υπάρχουν άλλοι λόγοι, δυσδιάκριτοι και περίπλοκοι για τον «κοινό νου», συνυφασμένοι με διπλωματικές σκοπιμότητες και την ιδιαιτερότητα της Θράκης, βγείτε να τους εξηγήσετε…

Και μετά ρωτήστε τους λιμενικούς της Μυτιλήνης να σας πούν για τις δικές τους τεχνικές. 

Από τον Σεπτέμβρη φωνάζουν ότι ο φράχτης του Έβρου, απέτρεψε μεν τη δίοδο των μεταναστευτικών ροών στο χερσαίο τμήμα στις Καστανιές, αλλά οδήγησε τον κόσμο που ξεριζώνεται, να πνίγεται στη θάλασσα. 

Παλεύουν μόνοι τους, 120 όλοι κι όλοι, με ελάχιστα μέσα και καταπονημένα σκάφη που έτσι και αποφασιστεί η απομάκρυνση ενός σκάφους από μια περιοχή προς μια άλλη στο Αιγαίο, τότε δεν υπάρχει πλωτό για να καλύψει το κενό…

Κατόπιν απευθυνθείτε στις γιαγιάδες που ταΐζουν τα μωρά απο τη Συρία και ύστερα στους παππούδες που βουτάνε στα παγωμένα νερά να σώσουν τα μωρέλια, να σας αναλύσουν τις δικές τους τεχνικές…

Μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ποια τεχνική ορίζει τη ζωή στη βιοπολιτική του θανάτου, αλλά γνωρίζουν καλά πια, πως κάθε μέτρο φράχτη που χτίζεται για «την τάξη και την ασφάλεια», είναι ένα παιδί στο βυθό της μεσογείου !