Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Η ΑΥΓΗ. Αριστερά ή Δεξιά /// Αλλάξτε τροπάριο

Οικουμενική σούπα, ΤΕΛΟΣ. Αριστερά ή Δεξιά
Η ανάδειξη του νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. ξεκαθαρίζει το πολιτικό σκηνικό και τις βασικές πολιτικές επιλογές, συμπιέζοντας ιδιαίτερα τα λεγόμενα κόμματα του Κέντρου
Νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό δημιουργεί η εκλογή -από τη βάση της Ν.Δ.- του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματος, παρ' ότι ακόμη δεν είναι ορατό ακριβώς ποια θα είναι η "επόμενη ημέρα" της Ν.Δ., αφού οι δυνάμεις που τον ανέδειξαν δεν φαίνεται να είναι πολιτικά



ομογενοποιημένες, ενώ οι διαφορές με την ηττημένη καραμανλική πτέρυγα είναι κάτι περισσότερο από εμφανείς.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, ο Κυρ. Μητσοτάκης χαρακτηρίζεται από το τρίπτυχο "οικογενειοκρατία - νεοφιλελευθερισμός - ακροδεξιά δεκανίκια"
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι το βασικό χαρακτηριστικό του τόσο για την πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά όσο και για το ΠΑΣΟΚ, με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων να αντιμετωπίζουν πλέον τα μεγαλύτερα προβλήματα στρατηγικής, καθώς το προηγούμενο διάστημα είτε συμπορεύτηκαν με τη Ν.Δ. είτε φλέρταραν μαζί της μέσω των περίφημων οικουμενικών λύσεων. 
Μεσοβέζικες επιλογές είναι πλέον δύσκολο να σταθούν, καθώς οδηγούν σε αυτοακύρωση.

Μαξίμου: Στην οικογενειοκρατία προσκολλημένη η ΝΔ
«Για άλλη μια φορά», σημείωναν κύκλοι της κυβέρνησης, «επιβεβαιώνεται ότι η συντηρητική παράταξη είναι προσκολλημένη στην οικογενειοκρατία. Επίσης», συνέχιζαν στο σχόλιό τους, «παρά τα όσα επαγγέλλεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης για ανανέωση και νέα αρχή, ο ίδιος είναι προσκολλημένος στο νεοφιλελεύθερο δόγμα, το οποίο έχει επανειλημμένα αποδοκιμαστεί από τον ελληνικό λαό.Με ενδιαφέρον τέλος, αναμένουμε πώς θα χειριστεί ακροδεξιά στηρίγματα, χωρίς τα οποία δεν θα είχε καταφέρει να εκλεγεί».

Αλλάξτε τροπάριο

Μπορεί τη χθεσινή μέρα να πρωταγωνίστησαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τα επινίκιά του στην Ελλάδα, και ο Ντέιβιντ Μπάουι με τη θλίψη που προκάλεσε με τον θάνατό του στον κόσμο, ωστόσο, τον βασικό ρόλο καρατερίστα παίζει αυτές τις μέρες ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με την περιοδεία του στις "φιλικές" και "εχθρικές" ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. 
Κατά πως φαίνεται, με μεγάλη επιτυχία μέχρι τώρα
Βέβαια, οι πραγματικά δύσκολες συναντήσεις του υπουργού Οικονομικών είναι σήμερα με τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και αύριο με τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. 
Πλην όμως, ο Τσακαλώτος δεν πάει στη Χάγη, και κυρίως στο Βερολίνο, με τους ίδιους όρους που πήγε πέρσι ο προκάτοχός του. 
Πρωτίστως, επειδή μέσα σ' αυτό τον έναν χρόνο η Ευρώπη έχει αρχίσει να αλλάζει. 
Αργά και βασανιστικά, όπως πάντα, αλλά αλλάζει. 
Η απόλυτη αποδοχή του περιβόητου "κάντε τα μαθήματά σας", της επίμονης παραίνεσης - διαταγής του Σόιμπλε προς τους "άτακτους μαθητές" της Ευρωζώνης, δεν είναι πια αυτονόητη. 
Κλονίζεται κάθε μέρα και περισσότερο, όχι μόνο από την -"αδύναμο κρίκο" και "σάκο του μποξ"- Ελλάδα, αλλά και από χώρες είτε "υπάκουες", που άλλαξαν κυβέρνηση και γραμμή, όπως η Πορτογαλία, είτε "πολύ μεγάλες" για να αγνοηθούν, όπως η Ιταλία.

"Τελείωσε η περίοδος κατά την οποία η Ευρώπη υποδείκνυε στην Ιταλία τι μάθημα να διαβάσει" βγήκε να απαντήσει ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντζι στις υποδείξεις α λα Σόιμπλε του αντιπροέδρου της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις. Κι επανέλαβε για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα πως "οι πολιτικές της λιτότητας δεν βοηθούν την ανάκαμψη".
Το θέσφατο της λιτότητας αμφισβητείται πλέον έμπρακτα σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες
Ακόμη και ο Ντάισελμπλουμ στην Ολλανδία εμφάνισε έναν "χαλαρότερο" προϋπολογισμό για το 2016, ενώ Γαλλία και Ιταλία αρνούνται επίμονα να τηρήσουν τη σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία, είτε επικαλούμενες το κόστος της ασφάλειας, είτε το κόστος διαχείρισης του προσφυγικού.

Είναι προφανές ότι ο Τσακαλώτος στους σταθμούς του στη Ρώμη, τη Λισσαβώνα, το Παρίσι δεν πήγε μόνο να... διαφημίσει το ασφαλιστικό και να πείσει τους ομολόγους του για την ανάγκη να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση. 
Η ελληνική κυβέρνηση, με λιγότερες ψευδαισθήσεις, αλλά με μεγαλύτερη εμπειρία απ' ό,τι πέρσι, θέλει να συμβάλει κι αυτή στη δύσκολη διαδικασία αλλαγής της Ευρώπης, στο τέλος της κυριαρχίας της λιτότητας. 
Δεν είναι θεατής, στήνει συμμαχίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: