Η ΑΥΓΗ. Αναζητείται υπέρβαση /// Ακροβασίες με το ΔΝΤ

*Μεγάλο το πρόβλημα για μικροπολιτικές προσεγγίσεις 

στο σημερινό Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Κλίμα συνεννόησης στο τρίγωνο Βρυξέλλες - Αθήνα - Άγκυρα, που δημιουργεί συγκρατημένη αισιοδοξία για μια ρεαλιστική και μεσοπρόθεσμα βιώσιμη αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος στην ευρωτουρκική σύνοδο της Δευτέρας, παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες και ώρες. Υπό το βάρος των τετελεσμένων που έχουν διαμορφωθεί, και των δεδομένων που πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν, όπως η παρατήρηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκότι η Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρείται πλέον χώρα τράνζιτ και η επισήμανση του Αλ. Τσίπρα ότι η χώρα μας δεν μπορεί να αναλάβει βάρη που δεν της αναλογούν, συνέρχεται σήμερα το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρ. Παυλόπουλο με στόχο τη συμφωνία σε βασικές πλευρές του ζητήματος και, πάντως, τον

παραμερισμό αντιπαραθέσεων που θα καθιστούσαν τη διαχείριση του προβλήματος αδύνατη.

Ακροβασίες με το ΔΝΤ

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στην αλληλεγγύη και στις κοινές αξίες. Κανείς δεν πρέπει να θυσιαστεί για να σώσει τους άλλους". 

Τάδε έφη ο πρόεδρος της Ευρωδεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ, χαρακτηρίζοντας "απαράδεκτες" και "προκλητικές" τις προχτεσινές δηλώσεις του Σλοβάκου πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίκο για την Ελλάδα. 

Ποιος το περίμενε ότι ο σκληρός Βαυαρός χριστιανοκοινωνιστής θα ξεσπάθωνε υπέρ της αλληλεγγύης και υπέρ της Ελλάδας; 

Ποιος το περίμενε ότι σχεδόν όλοι οι Γερμανοί πολιτικοί, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συμπεριλαμβανομένου, θα εύρισκαν το τελευταίο διάστημα δύο καλές κουβέντες να πουν για μια "αντιπαθητική" κυβέρνηση μιας "απείθαρχης" χώρας, "που δεν κάνει ποτέ έγκαιρα τα μαθήματά της";

Προφανώς δεν πρόκειται για έναν καθυστερημένο... έρωτα. 

Απλά, αποδεικνύεται ότι το μόνο που ενώνει είναι τα κοινά προβλήματα όταν τα νιώθουν όλοι στο πετσί τους. Υποτίθεται ότι κοινό πρόβλημα ήταν και η ευρωκρίση. Όμως οι επιπτώσεις της διέλυαν τους Έλληνες, αλλά δεν άγγιζαν τους Γερμανούς, παρά μόνο ως απειλή στην περίπτωση διάλυσης της συνοχής της Ευρωζώνης. 

Αντιθέτως, τα αποφασισμένα καραβάνια των απελπισμένων προσφύγων, άνθρωποι και όχι αριθμοί που φτάνουν πρώτα στην Ελλάδα και καταλήγουν στην πλειονότητά τους στη Γερμανία, δοκιμάζουν τη συνοχή και των δύο κοινωνιών. 

Κι επειδή ακόμα (;) η γερμανική ηγεσία εμφανίζεται αποφασισμένη να δώσει μάχη για την ευρωπαϊκή συνοχή -και να μην αφήσει το μαγαζί να διαλυθεί- έχει αίφνης ανακαλύψει την "ευελιξία" του ελληνικού προγράμματος και αποφεύγει να ανεβάζει τους τόνους με την Ελλάδα στο κρίσιμο θέμα της αξιολόγησης.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα βάλει έξτρα πλάτη για την αξιολόγηση. 

Η χθεσινή επισήμανση του Σόιμπλε ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τα συμφωνηθέντα - "Είναι δικό της πρόβλημα"- δείχνει ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, αν και αυτή τη φορά δεν προτίθεται να θέσει πρόσθετα εμπόδια, όπως πέρσι, δεν έχει καμία διάθεση να τα χαλάσει με το ΔΝΤ. 

Τώρα το δίλημμα είναι και δικό του. Από τη μία πλευρά αντιλαμβάνεται ότι οι απαιτήσεις του ΔΝΤ από την Ελλάδα είναι ικανές να τα τινάξουν όλα στον αέρα, από την άλλη η πιο εύλογη λύση, η παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα μόνο σε ρόλο... τεχνικού συμβούλου, είναι πολιτικά πολύ δύσκολη για τη γερμανική κυβέρνηση. 

Οπότε ακροβατεί μεταξύ "κατανόησης" και "αυστηρότητας", ελπίζοντας σε έναν βιώσιμο συμβιβασμό μεταξύ Ευρώπης και ΔΝΤ. Το ερώτημα είναι εάν θα είναι βιώσιμος και για την Ελλάδα.