Ενδιάμεση συμφωνία / Έντιμος συμβιβασμός / Εκβιασμός και Εκλογές !

Οι προσπάθειες «περιφρούρησης» της ενδιάμεσης συμφωνίας έναντι των πιέσεων των δανειστών 

Η απάντηση στον εκβιασμό είναι «εκλογές» !

Με δεδομένη την ασφυκτική πίεση που δέχεται από τους δανειστές η κυβέρνηση επιχειρεί να αξιοποιήσει τα όποια χρονικά περιθώρια διαθέτει προκειμένου να βρει στηρίγματα στην Ευρώπη που θα τείνουν χείρα βοηθείας στην προσπάθειά της να επαναβεβαιώσει την ενδιάμεση συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, την οποία, ελέω «δημιουργικής ασάφειας» οι εταίροι διαβάζουν κατά το δοκούν. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι με τις μεταρρυθμιστικές προτάσεις που καταθέτει στο τραπέζι υλοποιεί το δικό της σκέλος της συμφωνίας και ζητά οι δανειστές >>>
 



να κάνουν το ίδιο ανάβοντας το «πράσινο φως» για την χρηματοδότηση είτε πρόκειται για την εκταμίευση μέρους της δόσης των 7,2 δις ευρώ, είτε για τη δυνατότητα αύξησης του ορίου έκδοσης εντόκων γραμματίων του δημοσίου.

Την ίδια ώρα καλείται να αντιμετωπίσει τις ισχυρές πιέσεις που δέχεται για την παρουσία τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα. 
Οι ευρωπαίοι(π.χ.  ο Ντάισελμπλουμ) προβάλλουν το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο προκειμένου να σχηματίσουν οι θεσμοί πλήρη εικόνα της κατάστασης. Ωστόσο η κυβέρνηση η οποία έχει διακηρύξει το τέλος της τρόικας και των ελέγχων διαμηνύει ότι στο θέμα αυτό υπάρχει «κόκκινη γραμμή» και εμμένει στην πολιτική διαπραγμάτευση.

Το «χαρτί» της λαϊκής ετυμηγορίας

Στο μεταξύ, εν όψει του σημερινού Eurogroup, ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης «έριξε» στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ως μέσο πίεσης το χαρτί των εκλογών ή του δημοψηφίσματος στην περίπτωση που οι εταίροι δε δεχτούν τις ελληνικές προτάσεις,  μέσω της συνέντευξης στην Κοριέρε Ντελα Σέρα.

Το Μαξίμου, «βγήκε στα κεραμίδια» προκειμένου να διαψεύσει ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε το παραμικρό για δημοψήφισμα για το ευρώ, κάτι το οποίο του απέδιδε η ιταλική εφημερίδα, ωστόσο άφησε να αιωρούνται τα περί δημοψηφίσματος γενικότερα κι εκλογών εφόσον δεν προέβη σε περαιτέρω διευκρινίσεις για το αν υιοθετεί ή όχι αυτή την επιλογή σε περίπτωση που εξωθηθεί από τα πράγματα.

Ποντάρουν στον Γιούνκερ

Πάντως η κυβέρνηση δεν αναμένει κάποιο αποτέλεσμα από το σημερινό Eurogroup και δείχνει να προσβλέπει περισσότερο στη συνάντηση με τον Γιούνκερ, κατά πάσα πιθανότητα μετά τη συνάντηση που θα έχει ο πρωθυπουργός με τον Γ.Γ. του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία στο Παρίσι την Πέμπτη. 
Η συνάντηση με Γιούνκερ δεν έχει οριστικοποιηθεί, σε κάθε περίπτωση πάντως το Μαξίμου θέλει αυτή να γίνει πριν τη Σύνοδο Κορυφής στις 19-20 του μήνα, και αντικείμενο θα έχει, σύμφωνα με κύκλους του Μαξίμου, το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν κοινοτικά κονδύλια για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της ανεργίας.

Ο πρωθυπουργός και το στενό του επιτελείο δείχνουν εδώ και καιρό να επενδύουν στις επαφές με τον πρόεδρο της Κομισιόν με τον οποίο η επικοινωνία είναι πλέον τακτική, ενώ είδαν ως ενθαρρυντικό σημάδι τη συνέντευξη που έδωσε ο Γιούνκερ στη γερμανική Die Welt, όπου μεταξύ άλλων σημειώνει τέσσερα πράγματα σημαντικά για την Αθήνα:

• Ότι πρέπει να διασφαλιστεί πως η κοινωνική κατάσταση δε θα συνεχίσει να επιδεινώνεται στην Ελλάδα, ενώ υπενθυμίζει ότι το ένα τέταρτο των Ελλήνων στερείται κοινωνικής ασφάλισης και ότι η ανεργία βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο
• Ότι αποκλείεται οποιοδήποτε σενάριο Grexit καθώς κάτι τέτοιο θα συνιστούσε «ανεπανόρθωτη βλάβη στη φήμη» του κοινού νομίσματος
• Ότι οι διαπραγματεύσεις σχετικά με τα προγράμματα βοήθειας δεν πρέπει να είναι κατ’ ανάγκην λιγότερο απαιτητικές αλλά θα πρέπει να είναι «περισσότερο πολιτικές».
• Ότι, τέλος, «δεν είναι αποδεκτό ένας πρωθυπουργός να πρέπει να διαπραγματεύεται μεταρρυθμίσεις με αξιωματούχους. Ο ένας είναι αιρετός, οι άλλοι δεν είναι».

Ωστόσο, μένει να φανεί αν … ένας Γιούνκερ φέρνει την άνοιξη για την ελληνική κυβέρνηση, ακόμη κι αν ο ίδιος δείχνει διατεθειμένος να υπερασπιστεί τμήμα των ελληνικών θέσεων ενώπιον των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και κυρίως του Βερολίνου το οποίο έχει το μαχαίρι έχει και το πεπόνι.

Πολιτική διαπραγμάτευση

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση δείχνει να επιμένει σε αυτό που εκείνη ορίζει ως πολιτική διαπραγμάτευση, συνομιλώντας απευθείας  με πρόσωπα - κλειδιά όπως ο Μάριο Ντράγκι ή ο Φρανσουά Ολάντ με τους οποίους ο Τσίπρας είχε τηλεφωνική επικοινωνία το Σάββατο. 
Στον μεν πρώτο ο Αλέξης Τσίπρας μετέφερε την ενόχληση της Αθήνας για την πρόσφατη απόφαση της ΕΚΤ, καθώς όπως μεταφέρουν πηγές του Μαξίμου του επισήμανε μεν ότι η ελληνική κυβέρνηση σέβεται την αυτονομία  της ΕΚΤ από την άλλη τόνισε ότι « η ΕΚΤ, ως αυτόνομος οργανισμός, πρέπει να αντιμετωπίζει το ίδιο τη χώρα ανεξάρτητα αν ο υπουργός Οικονομικών ονομάζεται Γ. Σουρνάρας, Γκ. Χαρδούβελης ή Γ. Βαρουφάκης».

Στήριξη αναζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας και από τον Πρόεδρο Ολάντ με τον οποίο συμφώνησαν να υπάρξει συνεργασία και να πραγματοποιηθούν συναντήσεις μεταξύ των υπουργών Οικονομικών των δύο χωρών τόσο στο Παρίσι όσο και στην Αθήνα.

«Παράθυρο» για την επόμενη συμφωνία

Πάντως να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση, ενόσω αναζητεί τρόπους να «φιξάρει» τη συμφωνία άνοιξε ένα παράθυρο στις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει για τρίτο πακέτο χρηματοδότησης πιέζοντας για ένα τρίτο δάνειο ουσιαστικά (μένει να φανεί με ποιος όρους αν και υποψιαζόμαστε ότι δε θα είναι τέτοιοι που να μπορεί να τους δεχτεί η Αθήνα χωρίς τεράστιο πολιτικό κόστος).

Στο ενημερωτικό σημείωμα του Μαξίμου όπου γίνεται μια αναλυτική παρουσίαση των μεταρρυθμίσεων που απέστειλε ο Βαρουφάκης προς το Eurogroup αναφέρεται ότι:

«η ελληνική κυβέρνηση προτείνει να ξεκινήσουν σε υψηλό επίπεδο οι συζητήσεις με τους θεσμούς σχετικά με την πιθανή επόμενη συμφωνία, όπως προέβλεπε η συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φλεβάρη. 
Η ελληνική κυβέρνηση προτείνει η επόμενη συμφωνία να έχει τη μορφή ενός Συμβολαίου για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας». 
Αν και η κυβέρνηση αρχικά τοποθετούσε την έναρξη αυτής της συζήτησης μετά το τέλος Απριλίου και την αξιολόγηση των μεταρρυθμίσεων, φαίνεται να αναγνωρίζει ότι η συζήτηση αυτή χρειάζεται να ξεκινήσει νωρίτερα, κάτι που κατ’ επέκταση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια έμμεση αναγνώριση ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας είναι πιο πιεστικές απ’ ό,τι θεωρούνταν αρχικώς πριν διαφανούν οι διαθέσεις των εταίρων να προκαλέσουν οικονομική ασφυξία.

 ΜΑΡΙΑ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

 

Η απάντηση στον εκβιασμό είναι «εκλογές» !

Η διάθεση της κυβέρνησης είναι καταγεγραμμένη: 
«έντιμος συμβιβασμός» εντός ευρώ, με αναγνωρισμένο το χρέος της χώρας και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας της ΕΕ. 
Καταγεγραμμένη ωστόσο, εμφανίζεται και η διάθεση των (Γερμανών) εταίρων: 
«Υποταγή άνευ όρων».

Για να επιτευχθεί ο έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητη μία βασική προϋπόθεση: 
Η αναγνώριση από την πλευρά των (Γερμανών) εταίρων ότι το «πρόγραμμα» που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν ήταν πρόγραμμα διάσωσης, αλλά πρόγραμμα είσπραξης για την αέναη ανακύκλωση ενός χρέους που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.
Για να υπάρξει ο έντιμος συμβιβασμός, είναι απαραίτητη η --σιωπηρή έστω—παραδοχή από μέρους των δανειστών ότι τα θηριώδη δάνεια που φορτώθηκε η χώρα με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια από το 2010 συνάφθηκαν για να σωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. (το μέλος της διοίκησης του ΔΝΤ Πάουλο Νογκέιρα Μπατίστα, σε συνέντευξή του στον Alpha είπε:«Έδωσαν λεφτά για να σώσουν γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, και όχι την Ελλάδα»)
Για να υπάρξει ο έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητο να γίνει ξεκάθαρο ότι από τα 200 δις ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα για να …διασωθεί το διάστημα 2010-2014, το 90% επέστρεψε στους δανειστές αυτόματα για την εξυπηρέτηση παλαιότερων δανείων. Προφανώς, η συνέχιση αυτής της διαδικασίας εκτός από ανέντιμη είναι και άσκοπη, καθώς:

• η χώρα μας μέχρι και το 2030, σύμφωνα με στοιχεία που έχει δώσει ο ίδιος ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), πρέπει να πληρώσει 322,1 δισ. ευρώ (291 δισ. ευρώ αν αφαιρεθεί το αντίστοιχο ποσό του 2014). Αν «σπάσουμε» το ποσό στα δύο, τότε προκύπτει πως η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει για τόκους, όσα και για τα δάνεια που έχει λάβει μέχρι σήμερα και συγκεκριμένα πρέπει να καταβάλει 158,3 δισ. ευρώ σε τόκους και 163,7 δισ. ευρώ σε λήξεις ομολόγων και δανείων.
  

Για να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός είναι απαραίτητο οι πολικές που προωθούν οι δανειστές να έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα και όχι εισπρακτικό (απίστευτα πρωτογενή πλεονάσματα και ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων)..
Για να υπάρξει έντιμος συμβιβασμός θα πρέπει πάνω απ όλα οι δανειστές να αποδεχτούν ότι οι πολιτικές (ναι!) αλλάζουν μετά από εκλογές, καθώς το εκλογικό αποτέλεσμα είναι μια ασφαλής παράμετρος μέτρησης της αποτελεσματικότητας συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών.
Προφανώς, δεν μπορεί αν υπάρξει έντιμος συμβιβασμός στην περίπτωση που οι δανειστές επιμείνουν να ζητούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει την πολιτική που έχει επιβληθεί την Ελλάδα από το 2010 και ακολούθησαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου- Παπαδήμου- Σαμαρά- Βενιζέλου. 
Μια τέτοια επιμονή, απλώς περιγράφει τη διάθεση των (Γερμανών)εταίρων να συντρίψει τη νέα ελληνική κυβέρνηση και να την υποχρεώσει να παραδοθεί άνευ όρων στους «κανόνες» των μνημονίων οι οποίοι ορίζουν τη χώρα ως αποικία χρέους.

Προφανώς, οι εταίροι έχουν τη δυνατότητα να επιμείνουν στον εκβιασμό τους. 
Ωστόσο, έχουμε την εντύπωση ότι και η ελληνική κυβέρνηση έχει μια (και μόνη) επιλογή: 
Να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τους εκβιασμούς που δέχεται, να δηλώσει την αποφασιστικότητα της να μην υποκύψει και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. 
Εκεί (και πάλι) ο λαός μπορεί να επιλέξει Σαμαρά- Βενιζέλο που ξέρουν καλύτερα το παιχνίδι της υποταγής…. 
Ποιος ξέρει;

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

topontiki.gr