Ασφαλιστικό και κόκκινα δάνεια θα κρίνουν την ένταση και την έκβαση του νέου πόκερ μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου – ενός πόκερ, που έχει (ξανά) ως πλέον άκαμπτους παίκτες την Γερμανία και το ΔΝΤ και παραπέμπει στις θυελλώδεις μέρες της πρώτης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η δημόσια πρόβα πολέμου με το «σύστημα Σόιμπλε» έγινε για την συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα και η δεύτερη πράξη παίζεται ήδη στο στρατηγείο του «κουαρτέτου» στο Hilton και στην διαπραγμάτευση
για τις συντάξεις και τα κόκκινα δάνεια.
Στα κόκκινα δάνεια το μείζον διακύβευμα είναι, αν θα δοθεί η δυνατότητα πώλησης σε ξένα funds και των στεγαστικών και των καταναλωτικών, πέραν των μεγάλων, επιχειρηματικών δανείων, με την κυβέρνηση να αποκλείει κατηγορηματικά έως τώρα οποιαδήποτε τέτοιο ενδεχόμενο και τους δανειστές να πιέζουν σθεναρά για το αντίθετο.
«Μαχαίρι» στις συντάξεις ζητά το ΔΝΤ
Στο ασφαλιστικό, το οποίο κυβερνητικές πηγές δείχνουν πάντα ως την «μητέρα των μαχών», η εικόνα αναμένεται να γίνει πιο καθαρή μετά τη σημερινή συνάντηση του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου με το «κουαρτέτο». Κατά τις πληροφορίες όμως, οι πιστωτές – με πρώτο το ΔΝΤ – αξιώνουν καθαρές, νέες μειώσεις των συντάξεων.
Συγκεκριμένα, ενώ η Κομισιόν συζητά το ελληνικό σχέδιο για, μερική έστω, κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού μέσω της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1%, το ΔΝΤ το απορρίπτει σθεναρά, υποστηρίζοντας πως μια τέτοια κίνηση θα εκτινάξει περαιτέρω την ανεργία και θα πλήξει την ανταγωνιστικότητα. Η επισήμανση των ελλήνων υπουργών ότι οι μειωμένες εισφορές των τελευταίων ετών ουδέν πρόσφεραν τόσο στο μέτωπο της ανεργίας όσο και σε εκείνο της ανταγωνιστικότητας, διόλου δεν συγκινεί την επικεφαλής διαπραγματευτή του ΔΝΤ Ντέλια Βελκουλέσκου και τον διευθυντή του Ταμείου στην Ευρώπη Πολ Τόμσεν.
Με αυτά τα δεδομένα, το μήνυμα που εκπέμπει η κυβέρνηση είναι ότι αυτή τη στιγμή απέχει εξίσου από τη ρήξη όσο και από τον συμβιβασμό. Στο υπουργείο Εργασίας επεξεργάζονται μεν εναλλακτικά σχέδια, που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν την αύξηση των εισφορών, ταυτόχρονα ωστόσο κυβερνητικές πηγές διαμηνύουν πως «εάν οι δανειστές επιμείνουν σε μειώσεις των κύριων συντάξεων η μόνη επιλογή είναι η σύγκρουση» και – κατ’ επέκταση – και η αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα.
Γιατί η Μέρκελ θέλει πάσει θυσία το ΔΝΤ
Εδώ, ωστόσο, βρίσκεται και το καίριο σημείο της πολεμικής εμπλοκής του Βερολίνου το οποίο, με ταυτόχρονα μηνύματα από την καγκελαρία και το υπουργείο Οικονομικών, ξεκαθάρισε χθες ότι η συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο Μνημόνιο είναι αδιαπραγμάτευτη, ενώ ελληνικές πηγές επισημαίνουν ότι τουλάχιστον η πλευρά Σόιμπλε δείχνει πλήρη ταύτιση με τις σκληρές αξιώσεις του ΔΝΤ.
Την επιμονή του Βερολίνου στην εμπλοκή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα εξηγεί, με την δική της οπτική, η Frankfurter Allgemeine, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι το Ταμείο «ήταν ο μοναδικός σύμμαχος που είχε βρει οΑλέξης Τσίπρας στο αίτημά του για κούρεμα του χρέους».
Όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα, η ίδια η Ανγκελα Μέρκελ θεωρεί θεμελειώδους σημασίας την εμπλοκή του ΔΝΤ, όχι τόσο για την οικονομική συνεισφορά του στο πρόγραμμα, όσο για λόγους πολιτικούς – «διότι με την παρουσία του Ταμείου προλαμβάνεται κάθε υποψία ότι στην ΕΕ μπορούν να γίνουν ύποπτοι πολιτικοί συμβιβασμοί για όλα, ακόμα και για τους οικονομικούς όρους διάσωσης της Ελλάδας».
Τα «ύποπτα κίνητρα» Σόιμπλε
Στον αντίποδα, πάντως, η ελληνική κυβέρνηση βλέπει καθαρά πολιτικά και ύποπτα κίνητρα πίσω από την επιθετική επιστροφή στο προσκήνιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Κυβερνητικοί κύκλοι θεωρούν ότι η επιτυχής ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν άρεσε στο «σύστημα Σόιμπλε», το οποίο τώρα συμμαχεί με τους σκληρούς του ΔΝΤ για να υπονομεύσει την αξιολόγηση. Από ορισμένες πλευρές δε, υπονοείται ότι η δυσαρέσκεια του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών συνδέεται και με το ενδιαφέρον που υπήρχε από γερμανικούς χρηματοπιστωτικούς ομίλους για ελληνικές τράπεζες.
Η δυσφορία του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, κατά την κυβέρνηση, μόνον άσχετη δεν είναι και με την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να μετάσχει στον έλεγχο του ελληνικού προγράμματος και, δη, με δημόσιες συνεδριάσεις. Είναι μια δομική αλλαγή στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων, στην οποία εξ αρχής είχε αντιταχθεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, φέρνοντας και τις σχέσεις του με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς μάλλον στο χειρότερο δυνατό σημείο.
«Οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε διαλυθεί»
Το τελικό αποτύπωμα – νέας σύγκρουσης ή νέου συμβιβασμού - που θα έχουν όλες αυτές οι παράμετροι στο νέο πόκερ κυβέρνησης και δανειστών θα κριθεί, όπως όλα δείχνουν, από την έκβαση της διαπραγμάτευσης στο ασφαλιστικό. 'Εως τότε, και για τις επιλογές που θα κάνουν και οι δύο πλευρές, έχει ίσως το δικό του ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Αυτές τις μέρες η Ελλάδα», γράφει η γερμανική εφημερίδα, «θα είχε αρκετούς λόγους να απελπίζεται με την κατάσταση της ΕΕ. Καθώς στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι η λύση της προσφυγικής κρίσης βρίσκεται στην Τουρκία, αλλά όχι στις δικές της ακτές, η ΕΕ υπόσχεται στην υποψήφια προς ένταξη Τουρκία οικονομική βοήθεια δισεκατομμυρίων ευρώ ή ακόμα και κατάργηση της βίζας. Αντιθέτως, η Ελλάδα, που υποφέρει από την κρίση, βρίσκεται ενώπιον αποκλεισμού από το Σένγκεν, γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Είναι περίεργο το πώς συμπεριφέρεται η ΕΕ σε ένα κράτος-μέλος της. Αλλά και στις μεταρρυθμίσεις για το τρίτο πακέτο βοήθειας, σύμφωνα με τους τεχνοκράτες της, τίποτα δεν γίνεται αρκετά γρήγορα. Ωσάν να μην ήταν ξεκάθαρο για όλους το καλοκαίρι, κατά την υπογραφή του τρίτου πακέτου, ότι η χώρα δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα.
Σχεδόν κάθε εβδομάδα η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ψηφίζει μεταρρυθμίσεις στο κοινοβούλιο, περικόπτοντας δισεκατομμύρια. Κάθε νομοσχέδιο φέρνει νέα οδυνηρά μέτρα. Οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε διαλυθεί από μία τόσο σκληρή πολιτική. Η κυβέρνηση Τσίπρα, με μία πλειοψηφία μόνο τριών ψήφων, εμφανίζεται απρόσμενα ανθεκτική, όπως φαίνεται και από την υπερψήφιση του προϋπολογισμού λιτότητας για το 2016».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου