Η ΑΥΓΗ. Κόκκινη γραμμή /// Ανακαλύπτοντας την Αμερική...

Κόκκινη γραμμή για το ασφαλιστικό και σκληρή μάχη 

για τα κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων

* Συμφωνία για τον ΑΔΜΗΕ υπό τον έλεγχο του Δημοσίου

Η κυβέρνηση και διά του Αλέξη Τσίπρα έχει ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να υποχωρήσει στους θεσμούς για μείωση συντάξεων καθώς εκτιμά ότι τα ισοδύναμα που προτείνει με μικρές αυξήσεις των εισφορών καλύπτουν με λογικό τρόπο το ζήτημα. Παράλληλα, στις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις, που εστιάζονται πλέον στην πώληση των ακάλυπτων κόκκινων δανείων, η ελληνική πλευρά έβαλε στοπ στη δυνατότητα πώλησης τέτοιων δανείων που αφορούν νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ειδικές εισπρακτικές εταιρείες. Αυτό είναι και το σημαντικότερο θέμα που παραμένει ανοιχτό, καθώς χθες έκλεισε και η παραμονή του ΑΔΜΗΕ, δηλαδή της εταιρείας

που θα διαχειρίζεται το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας, στον έλεγχο (51%) του Δημοσίου.

Διαβάστε:

Συμφωνία για τον ΑΔΜΗΕ - Στο Δημόσιο ο έλεγχος τουλάχιστον του 51%

WSJ: Το σχέδιο για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους κατά 52,5%

Γ. Κατρούγκαλος: Ισχύει η δέσμευσή μας για προστασία των συντάξεων

Στην Ώρα του Πρωθυπουργού η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το προσφυγικό

Ανακαλύπτοντας την Αμερική...

Τελικά, όπως φαίνεται και από τις συνταρακτικές ανακοινώσεις μετά τη σύλληψη καραμπινάτων περιπτώσεων φοροδιαφυγής, σε αυτή τη χώρα έχει αναπτυχθεί ειδική κουλτούρα με εξαίρεση τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και τους συνταξιούχους. 

Εξαιρούμε τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, διότι εκεί μπορεί να μην ανθεί η φοροδιαφυγή, αλλά ανθεί σε σημαντικό βαθμό η διαφθορά. 

Το θέμα όμως δεν είναι η αποφυγή του φόρου που έχουμε υποχρέωση να καταβάλουμε στο κράτος. 

Το θέμα είναι αν το κράτος είναι αποφασισμένο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις - και όταν λέμε όλες, εννοούμε και το μεγάλο πλούτο που έχει τη δυνατότητα να αγοράζει ειδικές υπηρεσίες απόκρυψης των εισοδημάτων του, ενώ παράλληλα είχε ειδική μεταχείριση από το πολιτικό σύστημα, όπως μάθαμε από την ιστορία της λίστας Λαγκάρντ.

Με τα μέσα διασταύρωσης κάθε στοιχείου που περνάει από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, οι σύγχρονες χώρες, και η δική μας, έχουν πλέον τη δυνατότητα να βρουν οτιδήποτε πήγε και κρύφτηκε οπουδήποτε. 

Αν ιδιωτικός υπάλληλος έκρυψε εισοδήματα 18.000.000 ευρώ (!), είναι φανερό, αφού το ποσό αυτό δεν αφορά περιουσιακά στοιχεία αλλά εισόδημα, πως αυτό μπορεί να ήταν αποτέλεσμα εγκληματικών δραστηριοτήτων. 

Και έχει ενδιαφέρον, για όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις, να μαθαίνει το κράτος όλα τα μυστικά των φοροφυγάδων, η φαντασία των οποίων αναπτύσσεται ταχύτατα.

Επειδή άλλοι, εδώ και πολλά χρόνια, ανακάλυψαν την Αμερική, οφείλουμε να πούμε ότι εκτός από το σύστημα αποκάλυψης απαιτείται και η παραδειγματική τιμωρία αναλόγως του αδικήματος των φοροφυγάδων. 

Στις ΗΠΑ η επιτυχία δεν ήρθε μόνο ή κυρίως από το κυνήγι των κρυμμένων, όσο από τον φόβο των φοροφυγάδων πως αν συλληφθούν, την έβαψαν. 

Αρκούν όλα αυτά; Μάλλον όχι. 

Διότι όταν ζεις σε ένα κράτος όπου κυριαρχεί η αδικία και το ρουσφέτι, όπου τα χρήματα των φόρων σου σπαταλώνται εδώ και εκεί χωρίς να πιάνουν τόπο, ε, τότε δεν θα αντέξεις τον πειρασμό να ανταποδώσεις. 

Με κλέβεις εσύ, κράτος; Θα σε κλέψω και εγώ να πατσίσουμε. 

Κάπως έτσι πηγαίνει το πράγμα μέχρι σήμερα και ελπίζουμε ότι τα ηλεκτρονικά μέσα διασταύρωσης και κυρίως ο εκσυγχρονισμός των αρχών σε όλα τα επίπεδα, μέσα, συνέπεια, ήθος, αξιοκρατικές αμοιβές θα φέρουν την αλλαγή. 

Οι πολίτες, επιλέγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει, μπορούν να δεχτούν καθυστερήσεις, δεν μπορούν όμως να ανεχτούν τα στραβά μάτια και τις προκλήσεις, όπως να βλέπουν χαμηλόμισθο υπάλληλο πολεοδομίας να γυρνάει στην πόλη με αυτοκίνητο που η αξία του υπερβαίνει τις 100.000 ευρώ.