Υπό τη σκιάν της Φρουράς των Τόκων

Στάθης στον eniko

Ακόμα τούτη την άνοιξη ραγιάδες – ραγιάδες, πέρασε και η άνοιξη... τούτο το καλοκαίρι, πήγε ο λαός για τα μπάνια του, πέρασε και το καλοκαίρι – τον Σεπτέμβρη, θα πέσουν τον Σεπτέμβρη, πέρασε κι ο περσινός Σεπτέμβρης, η κυβέρνηση δεν έπεσε, μπήκαμε στον χειμώνα, κουκουλωμένοι στις κουβέρτες μας πάνω στον καναπέ κάναμε μαύρη πλάκα ότι θα φθηνύνουν το πετρέλαιο θέρμανσης τον Αύγουστο – αλλά ως τότε θα ‘χουν πέσει. Οπωσδήποτε!  
Πείναγαν οι διπλανοί και οι οθόνες ρέκαζαν, ότι δεν μπορεί, θα μειώσουν τον ΦΠΑ στην εστίαση. Ραπανάκια για την όρεξη,>>>






έδινε μάχη η ΔΗΜΑΡ, μπροστά πηγαίνει ο Αρχηγός  και πίσω του οι δηλώσεις, ψωμί φαϊ δεν έχουμε, θα έχετε έλεγε ο κ. Βενιζέλος και παρέδιδε στη Κομαντατούρ σφαχτάρι την πολυγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ

να ‘χουν κάθε βράδυ τα παπαγαλάκια της προπαγάνδας να σε αλαλιάζουν στις αμφιβολίες, πέρναγε ο χειμώνας και δεν έβγαινε. 
Δεν έβγαιναν και τα μέτρα. 
Νέα μέτρα. 
Κλονίζεται η κυβέρνηση. 
Δεν θα τα αντέξει. 
Μια χαρά τα άντεξε. 
Οσοι δεν τα άντεχαν, έβγαιναν στην ανεργία, έπεφταν στην ανέχεια, a contrario νέα γκόλντεν μπόυς διόριζε με παχυλούς μισθούς, να κόψουν κι άλλο τις συντάξεις η κυβέρνηση, λουκέτο

εσύ στο μαγαζί σου, πακέτο ακίνητα για τους πιστωτές μας να ετοιμάζουν οι κυβερνητικοί σμπίροι, κακός χειμώνας βαρύς κι άραχλος, στέναζε από τον καημό μας ο καναπές. 
Κόκκινες γραμμές ο Κουβέλης, ά όλα κι όλα δεν σηκώνει άλλες αυτοκτονίες η κυβερνώσα αριστερά, 35% πιο φτωχοί οι Ελληνες μέσα σε τρία χρόνια, 60% παραπάνω η φορολόγηση, καίγανε στα διακοσμητικά τζάκια και τις ανακατασκευασμένες σόμπες οι πολίτες παλιόξυλα από πόρτες και παλιά έπιπλα, βρόμησαν τα πνευμόνια μας, κάψαμε

και δύο συν έναν συν πέντε φοιτητές στα μαγκάλια, αλλά ποιος τα θυμάται τώρα όλα αυτά, έβγαλε κι ένα διάγγελμα ο κ. Σαμαράς ότι όλα τα κακά πάνε καλά, και

ότι θα πάρουμε τη δόση, βάθαινε ο χειμώνας. πλην όμως ερχόταν και η άνοιξη, κουράγιο ραγιάδες ραγιάδες, κλονίζεται η κυβέρνηση, τη σταθεροποιούν στα γκάλοπ, πάρε κατακέφαλα κι άλλα μέτρα, μόνιμο το χαράτσι, οργή εσύ, αλλά ο διπλανός σου το σκέφτεται ακόμα, είναι και οι επίορκοι, βρε παιδί μου, οι συντάξεις μαϊμού, τώρα

ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης λέει ότι σπάσαμε τα ταμπού, θα απολύουμε απ’ το δημόσιο, το δημόσιο δεν ανήκει πλέον μόνον σε όποιον διορίζει, αλλά κυρίως σε όποιον απολύει,

δεν σε διόρισα, δεν χάθηκε ο κόσμος, ζήσε με την ελπίδα, μπορεί να σε διορίσω, όσο ελπίζεις θα σε έχω, αλλά

αν μπορώ τους διορισμένους να απολύω, είμαι ο φόβος, είμαι και ο τρόμος, είναι Ιππος Χλωρός και ιδού σ’ έφαγα, είμαι ο θάνατος σας, εκτός κι αν είμαι

η ζωή σας, όλη η ζωή σας, προσκύνα ρε! τί σου ζητάνε; 
Χαμογέλα σεμνά, ρε όταν με βλέπεις, αντίσταση κάνεις;

Κι εγώ το παίρνω αριστερά και το ζορίζω, βλέπω τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνουν στα πάνελ, ένας ο Συριζαίος τρεις οι κυβερνητικοί, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, κι αν συνυπολογίσεις και τους δύο δημοσιογράφους (συνήθως φερέφωνα) πέντε και στο χέρι, πέντε προς έναν ο Συριζαίος – πού πας, καλέ μου Ιγκόρ; 
Οσο για το ΚΚΕ, έφυγε ιδανικό για το βουνό, εκεί να στήσει κυβέρνηση των ανθέων και των δρυών, για τον Σοσιαλισμό τον Ερχόμενο, αφήνοντας πίσω του εδώ σε εμάς για να ‘χουμε κάτι μεταλλαγμένα που βρίζουν.  
Εκεί

όπου μελίρρυτοι, οι άγιοι κομουνιστές κρέμαγαν άρματα τις προσδοκίες του κοσμάκη, τώρα χειμώνας που δεν λέει να βγει

παρά για να έρθει νέος χειμώνας με πολύ ρεπορτάζ για συναντήσεις υπουργών, αντιζηλίες στο ΠΑΣΟΚ, από που σαλτάρει ο κ. Λοβέρδος, από πια ικριώματα κρεμάει τις λέξεις η Χρυσή Αυγή κι αν ο Τόμσεν θα δεχθεί ο βιασμός της άνοιξης να γίνεται δημοσίως ή αν θέλει και τα δάκρυα της για αθάνατο νερό.

Ανοιξη, φίλες και φίλοι, ακόμα κάνει ψύχρα τα βραδάκια, έρχεται το Μεγαλοβδόμαδο και στο τέλος του οι πιστοί θα παρηγορηθούν πάνω στην Ακρόπολη κάνει βάρδια η Φρουρά των Τόκων όπως άλλοτε, το 1944, οι Βρετανοί και πιο πριν απ’ αυτούς η Βέρμαχτ, σχοινί κορδόνι οι εποχές, ακόμα τούτη την άνοιξη...