Εγώ ο άλλος, εσύ

Στάθης στον eniko

Σήμερα επίτρεψέ μου, με όλον τον σεβασμό, να μιλήσουμε εσύ κι εγώ σε προσωπικό τόνο. Κλαψουρίζει στα διαφημιστικά του σποτ το ΠΑΣΟΚ ότι σήκωσε μόνο αυτό το βάρος της πολιτικής των μνημονίων για να σώσει τη χώρα - ντροπή! Σηκώνει -κι όχι μόνο του, αλλά με τον κ. Σαμαρά μπλεγμένον στο κόλπο απ’ την αρχή, από τις Κάννες- το βάρος της προδοσίας να τσιμεντώσει την Ελλάδα στο γύψο της υποτέλειας, στον βραχνά του χρέους, στην αγωνία τη; ανημποριάς, να τελειώνουμε με το ΠΑΣΟΚ, με την οίηση του κάθε Καψή >>>

που βγαίνει στα κανάλια με τις πλάτες της διαπλοκής και περιπαίζει κατάμουτρα εκατομμύρια ανέργους, υποσιτισμένα παιδιά και ατιμασμένους απ’ το κράτος τους και τη φάρα τους γέροντες. 

Οχι άλλο Βενιζέλο, όχι άλλη ξεφτίλα της λογικής και ταπείνωση της ηθικής. 

Οχι άλλη Ν.Δ., όχι

στο άγος Γεωργιάδη, στα ουρανομήκη ψέματα Σαμαρά, στα νταηλίκια Βορίδη, όχι άλλο Μπαλτάκο.

Τα ψέματα της Ν.Δ. είναι αιματοβαμμένα. Από αυτοκτονίες, από νυχτερινούς εφιάλτες όταν ξέρεις ότι θα χάσεις τη δουλειά σου. 

Τα ψέματα του Σαμαρά και της Ν.Δ. είναι στοιχειωμένα από κλειστά μαγαζιά και πετσοκομμένους μισθούς.  

Να τελειώνουμε

με τους καραγκιόζηδες που κάνουν εγκλήματα λες και πηγαίνουν βόλτα τα παιδιά τους στο πάρκο. 

Με τα ανδρείκελα που πήγαν το χρέος στα ουράνια και το ΑΕΠ στα τάρταρα.

Για ποια σταθερότητα μιλούν; της νευρικής ακαμψίας; 

Ποιους συνεχίζουν να εκβιάζουν και να απειλούν; αυτούς που έχουν καταληστεύσει, αυτούς των οποίων διαλύθηκαν και διαλύονται οι οικογένειες; 

Γιατί θα είναι «ατύχημα» να αλλάξει κυβέρνηση ο λαός; δεν ντρέπονται; Αυτοί που έχουν κάνει το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας κουρελόχαρτο, σκούζουν ότι θα είναι «ατύχημα» η αποκατάστασή του.  

Οντως

όμως θα είναι «ατύχημα» κάτι τέτοιο: για τους ίδιους και τα αφεντικά τους, για όσους έχουν να λογοδοτήσουν για σκάνδαλα και μίζες, για όσους έφαγαν τον άμπακο με θαλασσοδάνεια που θα κληθούν να επιστρέψουν.

«Κλαίνε» για τον πόνο που μας έχουν προκαλέσει,

μας βρίζουν λαϊκιστές,

συνεχίζουν να πλουτίζουν,

μας την έχουν στήσει και με νέα μέτρα,

με νέα μνημόνια,

με διαρκή λιτότητα,

καταστροφικοί με τις υποδομές της χώρας, στην εκπαίδευση, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση, την άμυνα,

τα ξεπουλητάρια που ξεπουλάνε τα πάντα, που δίνουν γην και ύδωρ σε κάθε μεγαλόσχημο μαφιόζο και αντεροβγάλτη - να τελειώνουμε! 

Να τελειώνουμε και με τους συνενόχους τους, ακόμα πιο επικίνδυνοι αυτοί, όπως η ΔΗΜΑΡ που ψήφιζε τις καταστροφές, όσον πατάει η γάτα, αυτήν την πληγή της Αριστεράς που τώρα μερικοί απ’ αυτούς θέλουν να επιστρέψει το κόμμα τους σαν τη βρεγμένη γάτα - μόνον για καμιά θεσούλα

ενδιαφέρονται, για μια κάποια εκ νέου καριέρα, όχημα ήταν για αυτούς η Αριστερά, πάντα τη γλώσσα της εξουσίας μιλούσαν, του «εκσυγχρονισμού», τίγκα στις μεταμοντερνιές και τις «αφηγήσεις», ρηχόκαρδοι με τον λαό,

αλαζόνες, πολλούς ανθρώπους έχουν ταπεινώσει, πολλούς έχουν σπρώξει στην αγκαλιά της Ακροδεξιάς δίνοντας την εντύπωση ότι η Αριστερά είναι μέρος του συστήματος, ενώ κολίγοι σ’ αυτό το σύστημα είχαν πάει μόνον οι ίδιοι, με τις ΜΚΟ και τα παρεάκια τους. 

Ομως, γνωστά όλα αυτά, χιλιοειπωμένα. 

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν θα συνεχίσουμε να μιλάμε για όλα αυτά, ή αν θα αρχίσουμε να πράττουμε για άλλα,

τελείως αντίθετα.

Το ερώτημα είναι αν θα σπάσουμε αυτήν τη φορά την αλληλουχία των δεινών μας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. 

Η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης είναι πράξη αναγκαία και επαναστατική. 

Και καθόλου εύκολη. 

Αν η κυβέρνηση αυτή πέσει, θα μας την πέσουν Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. 

Σ’ αυτή την περίπτωση, προγράμματα και σχέδια δεν αρκούν, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ ή όποιου άλλου, αλλά καινούργια θα πρέπει να φτιαχθούν, με βάση τις εξελίξεις. Σ’ αυτόν τον αγώνα, αν βγει ο λαός στο προσκήνιο, ουδείς θα περισσεύει. Θα πρόκειται για εθνική προσπάθεια σε ταξική βάση. 

Καμιά πατριωτική δύναμη, ουδείς πολίτης που να το θέλει, δεν θα μείνει αμέτοχη κι αμέτοχος - εκ των πραγμάτων.

Δεν είναι ώρα για μεγάλες κουβέντες και λόγια που χαϊδεύουν αυτιά στη βάση όσων ο καθένας μας ευχαριστείται να ακούει. 

Νέα πράγματα πρέπει να εφευρεθούν, νέες σκέψεις, νέες λύσεις, άλλος λόγος.

Ορισμένοι αριστεροί πάνε στην κάλπη με μισή καρδιά. 

Κάτι τα λάθη και οι γκάφες που έχει κάνει η Αριστερά, κάτι που οι περισσότεροι από μας είναι γκρινιάρηδες ή «ψείρες», κάτι το λέγε-λέγε-λέγε μιας προπαγάνδας που θέλει να μας απογοητεύσει και να μας πείσει ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, και αμέσως ή σιγά-σιγά ψιλοκόβουμε από μόνοι μας τα φτερά μας και γινόμαστε διστακτικοί.  

Δεν προτείνω

κανέναν τζούφιο ενθουσιασμό ούτε παρηγοριές με μαξιμαλιστικούς βερμπαλισμούς, αλλά λογική και ψυχή βαθειά. 

Ο Ελληνικός Λαός δεν στρέφεται προς την Αριστερά χωρίς λόγο, ή μάλλον στρέφεται για ιστορικούς λόγους. 

Παρά τις αδυναμίες μας, βλέπει σε μας μια μαγιά και, ποιος ξέρει, αν ανακατευθούμε με τον λαό σε πράξεις κι όχι μόνον σε λόγια, μπορεί αυτή η μαγιά να αποδώσει. 

Εν πρώτοις ψωμί -να ανακόψουμε την καταστροφή- «το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα», θα μας «σώσει και απ’ τη σκλαβιά», διότι τα προτάγματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι τώρα ακόμα πιο επίκαιρα απ’ όσο το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» της μεταπολίτευσης. 

Και πιο ώριμα. 

Πιο επιτακτικά.

Η Ευρώπη στρίβει δεξιά. 

Κι ακροδεξιά. 

Η Ακροδεξιά στην Ευρώπη είναι πολύμορφη. 

Προκύπτει από πολλές πηγές. 

Το ίδιο και η καθ’ ημάς Ακροδεξιά. 

Είναι επίσης πολύμορφη και εξακτινώνεται απ’ τους παλιούς χίτες και δωσίλογους έως τους ανιστόρητους πιτσιρικάδες, ή τους απελπισμένους παρίες και υποπρολετάριους. 

Η στήλη αυτή έχει την τιμή να έχει δηλώσει απ’ την αρχή ότι δεν χαρίζει όλους τους ψηφοφόρους των φασιστών στους φασίστες.  

Με την

Ακροδεξιά στην Ευρώπη και την Ακροδεξιά στην Ελλάδα (που σιγά-σιγά θα μεταλλαχθεί κι αυτή σε καθεστωτική και κυβερνητική) έχουμε μπροστά μας μακρύ δρόμο και ανειρήνευτον αγώνα. 

Οχι όμως με τις ιδιοτελείς ευκολίες εκείνων που χρόνια τώρα έβρισκαν στο πρόσωπο των φασιστών έναν χρήσιμο αντίπαλο για να μην κάνουν τίποτα εναντίον εκείνων που η πολιτική τους γεννούσε τον φασισμό. 

Για μας ο φασισμός των σαλονιών είναι το ίδιο επικίνδυνος όσον ο φασισμός των δρόμων και των υπονόμων.

Αυτήν τη στιγμή η χώρα έχει γονατίσει. 

Αν σκύψει και το κεφάλι, χάθηκε. 

Ο καθένας μας ξέρει τι συμβαίνει και παραινέσεις δεν χρειάζονται. 

Ετσι, θα σας μιλήσω για το πώς νοιώθω εγώ το δικό μου χρέος. 

Θα βοηθήσω τον ΣΥΡΙΖΑ για να τους ανατρέψει,

για να βγούμε απ’ το άγος και το πένθος. 

Θα είμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Σχέδιο Β κι όλες τις άλλες πατριωτικές δυνάμεις, είτε του κέντρου, είτε της δεξιάς που νοιάζονται για τον λαό, που μπορούν να συνεισφέρουν θέσεις, ιδέες και πρόσωπα για τη χάραξη μιας νέας εθνικής στρατηγικής - τουλάχιστον ώσπου να χωρίσουν οι δρόμοι μας κι άλλοι να συνεχίσουν για τον Σοσιαλισμό κι άλλοι όχι.

Με ένα πρέπει να τελειώνουμε πριν να αποτελειώσει τη χώρα, με τους υποτελείς, τα ανδρείκελα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. 

Με τους συνεργάτες τους ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ, με τους τάχα μου, Ποτάμια κι άλλα παράγωγα, με τη Χρυσή Αυγή - αυτό το τέρας που προσβάλλει τον ελληνισμό και των ανθρωπισμό. 

Τέρμα τα δίφραγκα με την ιδεολογική τρομοκρατία, την προπαγάνδα, τα παράσιτα «της εύφορης κοιλάδας», το ιερό πρόσωπο μέτοχος, το ιερό μέγεθος τόκος, τον ψεύτικο κόσμο της γκλαμουριάς και τον χρεωμένο άνθρωπο, ώρα

αν μπορέσουμε

να επιστρέψουμε στο μέλλον του ανθρωπισμού, των γραμμάτων, της δημοκρατίας, της σεισάχθειας, της ευνομίας. 

Με τους θεούς της εργασίας ολόρθους στην Αγορά, με ισηγορία, ελευθερία, αξιοπρέπεια. Να μπορούν να παντρεύονται πάλι οι άνθρωποι, να κάνουν παιδιά, να τα ανατρέφουν, να λένε ιστορίες, να ζουν σαν άνθρωποι. Ελεύθεροι. 

Αυτά, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι, απ’ την καρδιά μου, κάπως βιαστικά για να προλάβω τους δημοσιογραφικούς χρόνους, και συμπαθάτε με αν κάπου δεν τα διατύπωσα καλά.

Με τους ποιητές και τους συγγραφείς στο προσκεφάλι μας, τις ευχές των προγόνων μας και τις προσδοκίες των απογόνων μας, ας μας φωτίσει τον νου το σωστό, το δίκαιο και το αληθινό.

Συ νικάς! η ψήφος σου.