Η ΑΥΓΗ. Αγώνας 10 ημερών μετ' εμποδίων / Η Ιερά Συμμαχία της Παιδείας

Κλειδί οι συνομιλίες στη σύνοδο της Ρίγας 

*Κυβέρνηση, Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ συμφωνούν: Τέλος Μαΐου να καταλήξουμε

*Νέο σχέδιο στο τραπέζι για τους συντελεστές ΦΠΑ

Στο κρισιμότερο και αποφασιστικό στάδιο βρίσκεται η διαπραγμάτευση Αθήνας - δανειστών για μια νέα συμφωνία, που όχι μόνο θα βγάζει την Ελλάδα από τη μακρά περίοδο των Μνημονίων και της λιτότητας, αλλά και θα θέτει τις βάσεις για μια νέα εποχή ανάκαμψης και ανάπτυξης. Το μεγαλύτερο μέρος της απόστασης που χώριζε τις δύο πλευρές έχει διανυθεί, αλλά στο τραπέζι παραμένουν ανοιχτά θέματα και τίποτα μέχρι την τελευταία στιγμή δεν προεξοφλείται. Σε εκκρεμότητα παραμένουν οι νέοι συντελεστές ΦΠΑ, με μόνη βεβαιότητα ότι τρόφιμα, φάρμακα και βιβλία θα παραμείνουν στον χαμηλό του 6,5%. Ανοιχτές φαίνεται να είναι και οι συζητήσεις για τη ρύθμιση του χρέους και το αναγκαίο επενδυτικό πρόγραμμα,

 

θέματα που για την κυβέρνηση αποτελούν προϋπόθεση για να "κλειδώσει" η συμφωνία.

 

Η Ιερά Συμμαχία της Παιδείας 

Τι κοινό έχουν η αριστεία της κ. Διαμαντοπούλου, του κ. Λοβέρδου, του κ. Φορτσάκη και του κ. Θεοδωράκη, η συμπεριφορά της τράπεζας της γειτονιάς μας και η ποσοτική χαλάρωση (QE) της ΕΚΤ; 

Και τα τρία διέπονται από την ίδια πηγαία φιλοσοφία, προβάλλονται ως προφανώς και αυτονοήτως σωστές κινήσεις και αντιλήψεις, αλλά στην πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. 

Αντί να περιορίσουν τις ανισότητες, τις αυξάνουν, επιβάλλοντας ταυτόχρονα μια νοοτροπία πειθάρχησης σε πρότυπα που εκ των πραγμάτων έχουν νικητές και ηττημένους, οι οποίοι μάλιστα ταξινομούνται αξιακά.

Τι λέει η αντίληψη της αριστείας; 

Λέει ότι, αντί να βοηθήσουμε τον μαθητή ή το σχολείο που έχει ανάγκη, εμείς θα επιβραβεύσουμε το σχολείο και τον μαθητή που πρωτεύει διευρύνοντας το χάσμα και στερώντας πόρους από εκεί που είναι απαραίτητοι. 

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να καταλάβει κανείς πως οι πιο ευκατάστατοι μαθητές των πιο πλούσιων περιοχών θα έχουν το προβάδισμα, και μάλιστα με την πολιτεία να εγγυάται τη διαιώνιση της ανισότητας και τον φραγμό στην κοινωνική κινητικότητα.

Μόρφωση για τους λίγους, "δεξιότητες" για τους πολλούς. 

Κατ' αναλογίαν το ίδιο ισχύει και με την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, μια ιδέα επί της αρχής σωστή, η οποία όμως πάσχει με τον ίδιο τρόπο που πάσχει και η "αριστεία".

Η Ελλάδα, που έχει στερέψει από χρήμα, δεν δικαιούται ποσοτική χαλάρωση, διότι δεν πληροί τους όρους τους οποίους πληρούν οι χώρες που δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. 

Άρα η ποσοτική χαλάρωση κατευθύνεται σε χώρες όπως η Γερμανία, που έχει συγκεντρώσει ήδη όλο το ρευστό της Ευρώπης.

Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, τέλος, ισχύει ο γνωστός αφορισμός: 

θα σου δανείσουν χρήματα μόνο εάν μπορείς να αποδείξεις πως δεν τα έχεις ανάγκη.

Η συζήτηση για την Παιδεία είναι εξόχως πολιτική και ιδεολογική. 

Οι σκοταδιστές που πολεμούν τις μεταρρυθμίσεις Μπαλτά δεν είναι τυχαίο ότι αποτελούνται από τους φανατικούς της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. 

Και, όπως ηττήθηκαν στις εκλογές, θα ηττηθούν και στην Παιδεία.