του Στάθη από την Ελευθεροτυπία
Η ανεργία στο 16,2%, δηλαδή οκτακόσιες χιλιάδες άνεργοι, στην πραγματικότητα, ένα εκατομμύριο. Βόμβα. Στους νέους η ανεργία στο 42% -ο ένας στους δύο ! Δεν υπάρχει σπίτι -πλην Συβαριτών χωρίς άνεργο, ή ανέργους. Βόμβα. Και οι Δωσιπάτριδες πουλάνε τα όπλα της χώρας, ενέργεια, λιμάνια, δρόμους, νερά, αεροδρόμια για να προσπορισθούν πόρους για τους τόκους δύο-τριών-πέντε ετών. Κι ύστερα;
Οχι! δεν θυσιάζεται κατά εκατόμβες ο λαός προκειμένου να υπάρξει μια έστω αμυδρή ελπίδα για το αύριο, εξουθενώνεται συστηματικώς κι ενσυνειδήτως για να ξαναγίνει σκλάβος. Στο διηνεκές.--->>>
Είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και οι Ελληνες πολίτες, ο λαός, ηττάται από πεμπτοφαλαγγίτες ταγούς κι ανδράποδα…
Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει.Πρέπει να φύγει, είναι παράνομος.
Επέβαλε το Μνημόνιο με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και τώρα πάει να κάνει το ίδιο με το «Μεσοπρόθεσμο».
Πρέπει να φύγει, είναι ψεύτης.
Είπε ψέματα στον Ελληνικό Λαό, ότι «υπάρχουν τα λεφτά», για να υφαρπάξει την εξουσία.
Πρέπει να φύγει, είναι συνωμότης. Είχε μυστικές επαφές με την Γκόλντμαν Σακς, τον Στρος-Καν και Κύριος οίδε ποιους άλλους, πίσω από την πλάτη, του λαού, του κόμματός του, όλων των θεσμών.
Πρέπει να φύγει, είναι συκοφάντης. Διέσυρε τους Ελληνες διεθνώς ότι είναι «τεμπέληδες κι άχρηστοι» και συνεχίζει να το κάνει.
Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είναι ανδρείκελο. Εφερε στη χώρα Διευθυντήριο την Τρόικα και την κατέστησε φόρου υποτελή στους Τοκογλύφους εσαεί.
Πρέπει να φύγει, είναι βλαξ ή βαλτός. Μετέτρεψε το πρόβλημα δανεισμού της χώρας σε κρίση χρέους που απειλεί την ίδια της την υπόσταση και το αυτεξούσιον.
Πρέπει να φύγει, είναι ανίκανος. Δεν αντιμετώπισε τη φοροδιαφυγή, δεν σταμάτησε τη σπατάλη, δεν έκανε τίποτα για να υπάρξει οποιουδήποτε τύπου ανάπτυξη.
Πρέπει να φύγει, είναι ανάλγητος. Εφαγε τις συντάξεις, διέλυσε το Ασφαλιστικό, δημιούργησε τη γενιά των 500 ευρώ, χαράτσωσε, ξαναχαράτσωσε και εξακολουθεί να χαρατσώνει τον λαό, νέκρωσε την αγορά κι έφθασε την ανεργία στα ύψη -με έναν στους δύο νέους να ‘ναι άνεργος.
Πρέπει να φύγει, είναι πουλητάρι. Πουλάει τη ΔΕΗ, τα ύδατα, τα πάντα, αφοπλίζει τη χώρα από κάθε εργαλείο ανάπτυξης, συρρικνώνει τα ΑΕΙ -ό,τι αγγίζει το κάνει κάρβουνο.
Πρέπει να φύγει, είναι δειλός. Δεν τολμάει να ανακηρύξει ΑΟΖ, φέρεται στην Τουρκία σαν να βρίσκεται η Ελλάδα υπό καθεστώς Σχεδίου Ανάν και αντιμετωπίζει το Βερολίνο ως άλλη Κομαντατούρ.
Πρέπει να φύγει, είναι επικίνδυνος. Αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα της χώρας, εσωτερικά και διεθνή, στη βάση της προσωπικής του ατζέντας, εκτός ιστορικού πλαισίου και θεσμών.
Πρέπει να φύγει, είναι ένας ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης, ανελλήνιστος, περιβεβλημένος από έναν εσμό κολλητάρια, τυχάρπαστους, απίθανους και τυχοδιώκτες. Φίλους, συμβούλους -Ελληνες και ξένους- ένα «περιβάλλον» εκτός πάσης λογοδοσίας κι ελέγχου.
Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, δεν είναι σοβαρός. Είναι ικανός μόνον για όπενγκοβ και λοιπά καραγκιοζιλίκια, ενώ ταυτοχρόνως είναι ένας κοινός καλοπερασάκιας, που τρώει σούσι, ενώ εξαθλιώνει τον κοσμάκη, ένας ελαφρόμυαλος που πάει ανέμελος στα γυμναστήρια, ενώ έχει βυθίσει τη χώρα στην κατάθλιψη και τους νέους στην απελπισία.
Ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει, είναι ολετήρας. Τα μέτρα που παίρνει και ξαναπαίρνει δεν είναι μόνον καταστροφικά, είναι ατελέσφορα. Ενώ δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, οδηγούν την Ελλάδα απ’ την αιχμαλωσία στην εξουθένωση κι εν τέλει στον διαμελισμό της…
Τα εξ Εσπερίας νέφη μαύρα κι άραχλα, οι καιροί ου μενετοί, ο Παπανδρέου πρέπει να φύγει…
Εδώ και τώρα.
3 σχόλια:
http://youtu.be/DM1JQfjDP9M
Η πατρίδα ως playmate;..
Δεν αντέχω ωρέ σύντροφοι αυτούς τους έσχατους καυγάδες για την πατρίδα. Αναγουλιάζω. Την έχουνε βγάλει στο σεριάνι και τη φωτίζουνε σαν playmate της χρονιάς. Σα γκόμενα στηριγμένη στο μπράτσο του καθενός που έχει έστω και μερικά δευτερόλεπτα μικρόφωνο. Μου 'ρχεται στο νου εκείνος ο στίχος «και μια σημαία σ' ένα μπαλκόνι, αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει...». Ο Γ.Α.Π. βαράει τη γροθιά στο τραπέζι και θυσιάζει την προίκα του γι' αυτήν. Ακροδεξιοί αληταράδες την προσδιορίζουν ως αντίλογο σε κάθε αλλόχρωμο, αλλόδοξο, Πακιστανό ή απλώς κόκκινο γείτονά τους με το μυαλό στα κάγκελα σφηνωμένο. Μόνο που έχουν σχήμα αρχαίων κιόνων οπότε η αρχαιοπρεπής μέγκενη αξίζει την α-νοησία. Κάτι άλλοι ταυτίζουν την πατρίδα με την άρχουσα τάξη της, την οποία με περισσή ευκολία σαν το ξίδι κι όχι το κρασί του '21, τη βαφτίζουν πότε αμερικάνικης καπιταλιστικής σχολής, πότε γερμανικής κι ενίοτε εξωτικής εξουσιαστικής καταγωγής.
Η πατρίδα κατάντησε playmate. Σ' ένα μειοδοτικό διαγωνισμό εντυπώσεων λες κι αιφνιδίως την ανακάλυψαν όλοι οι ιδεολογικώς ομοιογενείς των ημερών της πολυδιαφημισμένης κρίσης, σαν την καλύτερη κόλλα συγκόλλησης αφεντικών και δούλων. Καραμέλα φανταχτερή, πηγμένη στη ζάχαρη κι από μέσα θεόπικρη, φαρμάκι σκέτο, η πατρίδα γίνεται μια διαστρεβλωμένη ευρω-Ιθάκη.
Πώς το λέει ο ποιητής «Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι». Ετσι. Η πατρίδα σε ταξίδεψε στις ψευδαισθήσεις ενός χρεωστικού καταναλωτισμού. Πάρε και «άουντι», πάρε κι ένα εφταήμερο στα νησιά Πουκέ! Φάε και Λεωνίδας σοκολατάκια. Οι Θερμοπύλες κατέκτησαν τις άγευστες Βρυξέλλες. Λίγα ψώνια στο Λονδίνο, δυο καλά μπινελίκια στο γήπεδο να μυρίσεις και την πλέμπα, στείλε και το παιδί στο ριάλιτι κι ως εδώ.
Τώρα τα δανεικά, αυτά με τα οποία σε μπούκωναν οι νταβατζήδες της άγνοιας και της καλλιεργημένης αμάθειας του λαού, επιστρέφονται. Βγήκαν οι Γούκοι στις ρούγες και η χώρα εκποιείται στο ενεχυροδανειστήριο των ευρωπαϊκών αξιών.
Στους πυλώνες της ΟΝΕ, στο κρεματόριο του Μάαστριχτ, φουρνιές το κάρβουνο. Προσάναμμα οι εργατικές κατακτήσεις. Ωράρια, μονιμότητα, ασφάλιση, περίθαλψη, αποζημιώσεις, σύνταξη, επικουρικά. Τα τριάντα αργύρια μιας βαθιάς ταξικής προδοσίας μπαινοβγαίνουν στη λοταρία των «μέτρων». Το ταξίδι στην ευημερία της πιστωτικής κάρτας τέλειωσε. Σ' αυτήν την καπιταλιστική Οδύσσεια οι μνηστήρες νικάνε, οι λωτοφάγοι κερδάνε, η Σκύλλα και η Χάρυβδη γίνονται κόμματα και αποκόμματα για την πατρίδα ρε γαμώτο.
Ακούω πατρίδα και βλέπω το λαό και τον τόπο, τις χάρες και τις κατάρες του, την Ηλέκτρα και το... ηλεκτρίκ που είναι φέτος της μόδας σαν άθλιο πίξελ. Μια κουρελού ιδεοληψιών που δεν αντιστοιχεί σε λαό αντάξιο να την νιώθει. Με κείνη τη σεμνότητα που πρέπει σε κάθε πατρίδα ως μνήμη. Γιατί αν είχανε κουκούτσι αγάπης γι' αυτήν, οι χρήστες του όρου πατρίδα - ένας κένσορας για κήνσορες έγινε η λέξη στην οθόνη της βαρβαρότητας - θα έβρισκαν δυο λέξεις για την επέτειο του φριχτού Διστόμου. Θα θυμούνταν έστω, μ' αφορμή τους 114, εκείνο το 1-1-4. Θα φείδονταν του όρου «ειρήνη» τουλάχιστον ως ηθικοί αυτουργοί της Σούδας απ' όπου ξεκινάνε οι φονιάδες των αμάχων στη Λιβύη και αλλού. Κι ακόμα θα σέβονταν κάτι παλικάρια της Αεροπορίας που καβαλάνε ασυντήρητους δράκους («F-16», «Mirage 2005») για να βαστιέται ο αέρας καθαρός από φτηνούς πατριδοκάπηλους παλαιοπώλες της ιδέας.
Η πατρίδα μας είχε τυφλούς ποιητές που έβλεπαν το μέλλον. Οχι τυφλούς λαούς με μονόκλ για μόστρα...
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
http://youtu.be/mWASYoaynY4
Δημοσίευση σχολίου