Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά !..

Στάθης στον eniko

Απολύσεις χωρίς αποζημίωση! Γιατί όχι; 

σ’ αυτήν την περίπτωση οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ’ναι πολύ ευχαριστημένοι που δεν θα τους μαστιγώνουν κι από πάνω!

Ισως -αν επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις- θα επιτρέπεται ή μάλλον θα επιβάλλεται να τους φτύνουν.

Αλήθεια, ποιος είχε αυτήν τη φωτοδότρα (για όλη την ανθρωπότητα) φαεινή; O κ. Στουρνάρας; η Τρόικα; ο ΔΟΛ; ο κ. Φώτης Μπόμπολας; Ρητορικόν το ερώτημα. 

Διότι έχει ήδη λάβει απάντηση απ’ όλες αυτές τις φίλιες δυνάμεις. 

Ο μεν κ. Μπόμπολας πρότεινε σε δημοσιογράφους να δουλεύουν με 800 € μεικτά συν έναντι απ’ την αποζημίωση της μελλοντικής των απόλυσης! Χάρμα! 

Ο ΔΟΛ απέλυσε 30, θα απολύσει άλλους 30 κι εξήγγειλε τον εργασιακό θάνατο ακόμα 160 έως το τέλος του έτους! Χάρμα! 

Ο κ. Στουρνάρας αρνείται κάθε σκέψη για μείωση φόρων και πολύ περισσότερο κάθε σκέψη για μείωση των φόρων >>>

 

στο πετρέλαιο θέρμανσης! Χάρμα! Χάρμα χαρμάτων χαρμόσυνο! 

(Είδηση σε όλα αυτά θα ήταν ότι ο κ. Στουρνάρας σκέφτεται.  

Αυτό όμως θα αδικούσε την Τρόικα. 

Τις σκέψεις της οποίας ο κ. Υπουργός εφαρμόζει χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να το σκέφτεται, χωρίς δισταγμό.)

Με λαμπρά αποτελέσματα: το εισόδημα των μισθωτών να ’χει συρρικνωθεί κατά 45% μέσα σε τρία χρόνια, την ανεργία να χρειάζεται (αν όλα τα υπόλοιπα πάνε άριστα) 20-25 χρόνια για να επιστρέψει στο (επαχθές άλλωστε) όριο του 10% και την Ελλάδα να υφίσταται συντριπτικά κατάγματα σε κάθε τομέα λειτουργίας ενός κράτους. 

Απ’ την υγεία έως την άμυνα.

Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια εργασιακή ζούγκλα όπου κυβερνούν θηρία, ενώ οι άνθρωποι βρίσκονται στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. Γορίλες, χιμπατζήδες και ουρακοτάγκοι νομοθετούν μειώσεις, περικοπές, υποβαθμίσεις, μια διαρκή εξίσωση προς τα κάτω, προς τον ξαφνικό θάνατο, προς την προμελετημένη εξαθλίωση.

Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικό φαρ ουέστ, όπου νόμος είναι ο αλιγάτορας,όπου ο κάθε Γκοντζίλας παραβιάζει τους θεσμούς, κυβερνάει όπως γουστάρει (Προεδρικά Διατάγματα), δεν ενημερώνει κανέναν (ο Πρωθυπουργός το Κοινοβούλιο) και σκαρώνει ό,τι του σκάει (ο κ. Βενιζέλος καινούργιο εκλογικόν νόμο στα μέτρα του όλου Μπενίτο).

Η Ελλάδα έχει γίνει ένα σούργελο που μπορεί να της βγάζει τη γλώσσα ο κάθε Σταυρίδης, να τη μουρλαίνει με την ανικανότητά του ο κάθε Χάρης Θεοχάρης, να της σκάβει τον λάκκο ο κάθε Αδωνις Αδης Γεωργιάδης, ένα φιάσκο

όπου οι Χρυσαυγίτες κλείνουν τα σύνορα όποτε γουστάρουν, που ξυλοκοπούν Σκοπιανούς οδηγούς τροχοφόρων και μπουγελώνουν βουλευτές άλλων κομμάτων, μια ζούγκλα νταβατζήδων,

μια ορδή από μπαχαλομαχαλόμαγκες, που ντροπιάζουν τον πολιτισμό αυτής της χώρας.

Ο κ. Σαμαράς έχει καταφέρει να κυβερνάει τη χώρα το περιεχόμενο της Λίστας Λαγκάρντ. 

Πλην όμως, είναι αναλώσιμος.

Αναλώσιμος όσον και ο κ. Στουρνάρας. 

Κάποτε ο κ. Σαμαράς θα «απαλλάξει των καθηκόντων του» τον κ. Στουρνάρα, άλλο πουλέν θα βρεθεί να συνεχίσει την πολιτική των θηρίων στη ζούγκλα, εκτός κι αν «απαλλάξει των καθηκόντων του» τον κ. Σαμαρά ο λαός. Διακόπτοντας έτσι την αλληλουχία των τεράτων.

Για την ώρα ο κ. Πρωθυπουργός είναι υπόλογος και λογοδοτεί μόνον σε όσους κατοικούν ασφαλείς μέσα στην περιφρουρημένη ζώνη της κάθε Λίστας Λαγκάρντ. 

 Σ’ αυτήν τη ζώνη λαμβάνουν χώρα οι μεγάλες μπίζνες - αν θα πάει το ΤΑΙΠΕΔ Λουξεμβούργο, ποιος θα φάει τα λιμάνια, ποιος θα κονομήσει απ’ τα τραίνα, ποιος θα είναι ο βασιλιάς του τζόγου, ποια

σχήματα θα νέμονται τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, ποιοι θα φάνε τις γαίες, ποιοι θα απομυζούν τους ανθρώπινους πόρους -μια

Κόζα Νόστρα με εθνικές περγαμηνές (υποτέλειας σε ξένους προστάτες)- αυτή είναι η Ελλάδα «εντός των τειχών».

Μια προστατευμένη περιοχή, όπου διαμένουν οι καθωσπρέπει διαπλεκόμενοι και τα τσιράκια τους, γιάπηδες, λιγούρια δημοσιογράφοι, ασπόνδυλα, κουκουλοφόροι και γενίτσαροι - αυτή είναι η Ελλάδα με τις ραγισμένες σημαίες, τους απελπισμένους νέους και τους δολοφονημένους ποιητές. 

Ενα περίκλειστο γκέτο γκλαμουριάς που συνεχίζει απτόητο και χαζοχαρούμενο, ενώ

γύρω του η επικράτεια έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο και αγρόν του Κεραμέως. 

Σε τόπο αποκολοκύνθωσης και αποψίλωσης των υποδομών του - ένα Μπρονξ, μια ζούγκλα όπου ο νόμος του ισχυρότερου επικρατεί όλο και πιο πολύ, σαν σ’ έναν κόσμο κατεστραμμένων ονείρων, όπως εκείνοι της σκοτεινής επιστημονικής φαντασίας.

«Οι ΗΠΑ δεν είναι κράτος. Είναι επιχείρηση», έλεγε ο Μπραντ Πιτ σε μια ταινία, ενσαρκώνοντας έναν πληρωμένο δολοφόνο.

Τηρουμένων των αναλογιών, δεν ξέρω τι θα λέγαμε για την Ελλάδα, αλλά οι νεοφιλελεύθεροι, που, καθ’ ομολογίαν των, αντιμετωπίζουν τη χώρα ως επιχείρηση, είναι οι πληρωμένοι δολοφόνοι της...