Η ΑΥΓΗ. Λαϊκή απαίτηση να φύγει η κυβέρνηση του Μνημονίου

Μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα / Στους δρόμους και ο συντηρητικός πολίτης 

Να μπει τέλος στο δράμα που βιώνει την τελευταία πενταετία ο ελληνικός λαός και να κατέβουν από σκηνής οι πρωταγωνιστές του αξίωσαν χιλιάδες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και πολίτες που συμμετείχαν στα μεγάλα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα στο πλαίσιο της γενικής απεργίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι χθεσινές κινητοποιήσεις, που θύμισαν τις κινητοποιήσεις των πρώτων χρόνων του Μνημονίου, επανέφεραν τον "λαϊκό παράγοντα" στο προσκήνιο μετατρέποντάς τον σε καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων.  
Σαμαράς και Βενιζέλος προχώρησαν χθες σε απολογισμό του παρισινού Βατερλώ και πρώτη φορά παραδέχθηκαν προ της αιφνίδιας κατάρρευσής τους ότι συζητούν με τους δανειστές τη σύναψη δύο "πιστωτικών γραμμών" για την προσεχή διετία, μία από την Ε.Ε. και μία από το ΔΝΤ. Ωστόσο, ο φόβος της καταψήφισης των νέων μέτρων στη Βουλή πυροδότησε άπειρα σενάρια για το προσεχές διάστημα, >>>
 



μεταξύ των οποίων και το "σενάριο Παπαδήμου", δηλαδή για άλλη κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή με αντικατάσταση των κ. Σαμαρά - Βενιζέλου.

Στους δρόμους και ο συντηρητικός πολίτης 

 
Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι συμμετείχαν χθες στα απεργιακά συλλαλητήρια, που ήταν τα μεγαλύτερα από τις εκλογές του 2012. 
Η μαζικότητα και η αποφασιστικότητά τους σηματοδοτεί την επιστροφή της κοινωνίας σε συλλογικές μορφές αγώνα σε μια περίοδο που οι πολιτικές εξελίξεις, η λαϊκή αξίωση για τη δημοκρατική ανατροπή, προσλαμβάνουν ακόμη μεγαλύτερη επικαιρότητα εν όψει της άκαρπης προεδρικής εκλογής. 
Ακόμη μεγαλύτερη είναι η κοινωνική συναίνεση στις κινητοποιήσεις, που προσδίδει καθολικό χαρακτήρα στο κίνημα απόρριψης των Μνημονίων και της κυβέρνησης των Μνημονίων.

Χθες, στα απεργιακά συλλαλητήρια διέκρινε κανείς συμπολίτες μας οι οποίοι δεν έκρυβαν ότι είναι εξαπατημένοι ψηφοφόροι της Ν.Δ. 
Μετά τις εκλογές του 2012, με κυβέρνηση Σαμαρά, οι συντηρητικοί ψηφοφόροι που συμμετείχαν στις πρώτες κινητοποιήσεις κατά του Μνημονίου, και στην πλατεία των Αγανακτισμένων, είχαν θέσει την κομματική τους επιλογή πάνω από το κοινωνικό τους συμφέρον. 
Η καθολικότητα των πρώτων συλλαλητηρίων κατά του Μνημονίου είχε υποστεί ρωγμή. 
Στις κινητοποιήσεις συμμετείχε πια μόνον ο λαός της ευρύτερης Αριστεράς.
Με τα χθεσινά συλλαλητήρια επιβεβαιώνεται η αντιστροφή αυτού του φαινομένου. 
Στις δημοσκοπήσεις διαπιστώνεται η αποξένωση της ηγεσίας της Ν.Δ. από σημαντικά παραδοσιακά τμήματα της εκλογικής της βάσης, που ανήκουν στις μεσαίες και λαϊκές τάξεις. Χθες τους είδαμε, τους ακούσαμε, κυρίως στα πεζοδρόμια του συλλαλητηρίου, να κάνουν το επόμενο βήμα τους. 
Και να καθιστούν ακόμη πιο ισχυρή την πολιτική απονομιμοποίηση του κυβερνητικού θιάσου.

Το χθεσινό απεργιακό φαινόμενο αποκτά μεγαλύτερη αξία μετά το (επί του παρόντος...) ναυάγιο στο Παρίσι. 
Το κυβερνητικό αφήγημα ότι η χώρα βγαίνει από το Μνημόνιο αποδεικνύεται κίβδηλο και παραπλανητικό. 
Οι πιστωτές έχουν μάθει να αξιώνουν από μια κυβέρνηση που ούτε θέλει ούτε μπορεί να διαπραγματευτεί μαζί τους. 
Η ίδια έχει απαξιώσει μέχρι δυσφημήσεως τις λαϊκές αντιδράσεις, καθώς και την πολιτική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τα ευρωπαϊκά πολιτικά επιτελεία. 
Ανίκανη να εφαρμόσει όσα έχει δεσμευτεί, η κυβέρνηση προβάλλει ως μείζον επιχείρημα... διαπραγμάτευσης τον "μπαμπούλα του ΣΥΡΙΖΑ". 
Όπως, όμως, παραδέχθηκε χθες ο υπουργός Οικονομίας Γκίκας Χαρδούβελης, αυτό το "επιχείρημα" δεν πιάνει πλέον. 
Ως προς αυτό, οι μέρες του 2012 δεν επιστρέφουν.

Η κυβέρνηση σύρεται στην κλιμάκωση της επιχείρησης κατατρομοκράτησης των πολιτών, ομολογώντας εμμέσως ότι έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. 
Ήδη άρχισαν τα e-mail των φιλικών προς το Μαξίμου διεθνών κερδοσκόπων, οι οποίοι ανασύρουν και πάλι την αυτοεκπληρούμενη προφητεία περί διαρροής των τραπεζικών καταθέσεων. 
Είχαν σπεύσει να στρώσουν τον δρόμο η Βούλτεψη, ο Γεωργιάδης, ακόμη και ο ίδιος ο Σαμαράς, με τις πρόσφατες ωμές απειλές τους.

Η χθεσινή απεργία επιβάλλει στον δημόσιο - προεκλογικό διάλογο την επείγουσα κοινωνική ατζέντα. 
Η καταρρέουσα μνημονιακή εξουσία επιχειρεί να διαστρέψει το κλίμα διεκδίκησης και να επιβάλει συνθήκες ψυχρού εμφυλίου πολέμου. 
Η ορμητική επάνοδος του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο τους χαλάει τα σχέδια αντιδημοκρατικής εκτροπής. 
Αυτό το ρεύμα λαϊκής επαγρύπνησης θα χρειαστεί να ανέβει και άλλα επίπεδα συναγερμού, πριν και μετά τις εκλογές. 
Το μήνυμα είναι σαφές: η δημοκρατική λαϊκή διαθεσιμότητα μπορεί να περιορίσει την παραδοσιακή συμπεριφορά της απάθειας που συχνά επικαλύπτει την κοινωνία. 
Η ελπίδα και η συνειδητοποίηση της πολιτικής στιγμής μπορεί να προσδώσουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, να αναδείξουν την κοινωνική συμμετοχή σε καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων. 
Αυτό φοβίζει τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, οι οποίοι, στην πολιτική αποδρομή τους, αρχίζουν να αισθάνονται και την καυτή ανάσα των εσωκομματικών επιγόνων τους.