"...σε τούτα ‘δώ τα χώματα, κακιά Σκουριά δεν πιάνει..."

Οχι άλλα δάκρυ(γον)α για τις Σκουριές

Τρεις φορές ανέβηκα φέτος στον Κάκαβο, το όμορφο αλλά άτυχο, χρυσοφόρο βουνό της βορειοανατολικής Χαλκιδικής. Στο διάστημα αυτό, είδα κι έμαθα πολλά για την ψυχή και το σθένος των κατοίκων, αυτών των απλών, καθημερινών ανθρώπων, που μέσα από τη δραματική περιπέτεια του τόπου τους ξεπέρασαν τον εαυτό τους και τους φόβους τους κι έγιναν ατρόμητα θεριά, που δεν καταλαβαίνουν από καταστολή, απειλές και πάσης φύσεως «πιέσεις». 
Την Κυριακή, ενωμένοι μετά από καιρό σαν γροθιά, χωρίς >>>
 



πολιτικές ψευδαισθήσεις «ανάθεσης» και εφησυχασμού, πήραν ξανά τον ανήφορο για τις Σκουριές. 
Και μου έκαναν τη χάρη να με πάρουνε μαζί τους, να μου εμπιστευτούν τις σκέψεις τους, εμένα τον πρωτευουσιάνο. 
Ταπεινά, με σεβασμό, τους αφιερώνω αυτό το φωτογραφικό δισέλιδο. (ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ)
Κι έναν στίχο: «σε τούτα ‘δώ τα χώματα, κακιά Σκουριά δεν πιάνει...»

Γιώργος Τσιάρας ΕΦ.ΣΥΝ.