ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΕΦΤΑ
Μια διπλή μάχη δίνει η κυβέρνηση με τους δανειστές και με την καλομαθημένη στα δανεικά κι αγύριστα εγχώρια επιχειρηματικότητα. Η πρώτη είναι άμεση αφορά την προστασία της κύριας κατοικίας από τους πλειστηριασμούς και τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, με την κυβέρνηση να δηλώνει αποφασισμένη να φέρει τη διαπραγμάτευση στο Eurogroup κι αν χρειαστεί, στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο - και με τη στήριξη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ. Η δεύτερη είναι -ελάχιστα- πιο μακροπρόθεσμη και θα δοθεί αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για την οποία το σχέδιο νόμου κατατίθεται εντός της εβδομάδας στη Βουλή. Στόχος είναι η οικοδόμηση μιας νέας επιχειρηματικότητας, που θα στηρίζεται σε νέα και υγιή κεφάλαια και θα στηρίζει την παραγωγική ανασυγκρότηση
της χώρας.
Καθώς, μάλιστα, οι δύο προηγούμενες διασώσεις των τραπεζών δεν ευδοκίμησαν, είναι απαραίτητη μια έρευνα από ειδικούς για να εντοπιστούν τα αίτια της κρίσης και να αποφευχθούν τα μέχρι τώρα λάθη.
Η επιτυχία της Ελλάδας, επιτυχία της Ευρώπης
Η γραμμή που περνάει από τα σημεία προαπαιτούμενα, αξιολόγηση, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και χρέος είναι στην πραγματικότητα η στενωπός διαμέσου της οποίας πρέπει να περάσει η χώρα για να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει πριν από περίπου έναν χρόνο, μετά την πενταετή εφαρμογή μνημονιακών και ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Είναι η στενωπός που ανοίχτηκε μετά κόπων και βασάνων, με την εξάμηνη σκληρή και σε πολλές περιπτώσεις οριακή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. με τους δανειστές, καθώς οι προβαλλόμενες ως "εναλλακτικές" λύσεις κρίθηκαν -και από τον ελληνικό λαό- ως ανεδαφικές.
Είναι το δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα από μια κατάσταση σε μια άλλη και είναι το πέρασμα, στο οποίο μόλις εισήλθαμε, πιθανόν και χωρίς επιστροφή.
Μιλώντας μέσα στην εβδομάδα στην Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας έκανε λόγο για ένα "τετράμηνο φωτιάς" που βρίσκεται μπροστά μας, αναφερόμενος προφανώς όχι μόνο στα μέτρα που περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα και στην αξιολόγηση, αλλά και στις ρυθμίσεις που θα γίνουν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την απομείωση του χρέους.
Προφανώς διότι από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για αυτά τα δύο θέματα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και η επιτυχία ή μη του τρέχοντος προγράμματος, αν δηλαδή η χώρα θα εξέλθει από την κρίση ή σε δυο - τρία χρόνια θα βρεθεί αντιμέτωπη με το αδιέξοδο του 2014 που προαναφέρθηκε.
Προφανώς, επίσης, η επιτυχία ή μη του προγράμματος εξαρτάται από την ποιότητα των ρυθμίσεων σε μια σειρά κοινωνικών ζητημάτων, με αιχμή τους πλειστηριασμούς κατοικιών, το νέο ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις.
Αν τα μέτρα οδηγούν σε κοινωνική χρεοκοπία και ανθρωπιστική κρίση, η συζήτηση για ανάπτυξη της οικονομίας θα μοιάζει με ανέκδοτο.
Το ερώτημα που τίθεται και βασανίζει άπαντες εντέλει είναι:
Θα αποδειχτεί η στενωπός διέξοδος;
Στην ομιλία του στην ελληνική Βουλή, ο Φρ. Ολάντ υποστήριξε ότι τον περασμένο Ιούλιο η Ελλάδα ορθώς δεν βγήκε από την Ευρωζώνη, διότι, αν έβγαινε, "θα ακολουθούσαν κι άλλες χώρες".
Με άλλα λόγια, η αποχώρησή της θα ήταν διαλυτική για την Ευρώπη.
Αν και γνωρίζουμε ότι μέχρι το καλοκαίρι η άποψη αυτή δεν έβρισκε σύμφωνους όλους τους Ευρωπαίους, η διαφαινόμενη απόπειρα επιστροφής των σεναρίων περί Grexit, με αφορμή τα προβλήματα που παρουσιάζονται στη διαπραγμάτευση και την άρνηση της κυβέρνησης να συναινέσει εν λευκώ σε κάθε νεοφιλελεύθερη και αντικοινωνική συνταγή, δεν φαίνεται να βρίσκουν πρόθυμους σκηνοθέτες.
Η επιτυχία του ελληνικού προγράμματος, με την εφαρμογή σταθεροποιητικών και αναπτυξιακών πολιτικών, θα είναι και επιτυχία της Ευρώπης.
Κοινή θα είναι και η αποτυχία.
Υπ' αυτή την έννοια, εισερχόμαστε στη στενωπό με συγκρατημένη αισιοδοξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου