Η ΑΥΓΗ. Αριστερά και η Ισπανία /// Πολλά άλλαξαν από το "Yannis, forget it"

Προς ένα προοδευτικό μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου

Podemos - Σοσιαλιστές έτοιμοι να συνεργαστούν 
και να ακολουθήσουν τον δρόμο Ελλάδας και Πορτογαλίας

Άνοιξε ο δρόμος για αριστερή κυβέρνηση στη Μαδρίτη με αιφνιδιασμό από τους Podemos. Με μια κίνηση ματ ο Πάμπλο Ιγκλέσιας κατέθεσε στον βασιλιά Φελίπε πρόταση για κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον σοσιαλιστή Σάντσεθ, αντιπρόεδρο τον ίδιο και συνεργασία της Ενωμένης Αριστεράς. Οι Podemos οδηγούν την Ισπανία στον δρόμο της Πορτογαλίας και της Ελλάδας για ένα νέο μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου απέναντι στις πιέσεις και τις συνταγές λιτότητας Βρυξελλών και Βερολίνου. "Θέλουμε να κυβερνήσουμε" είπε ο Ιγκλέσιας ζητώντας μια αναλογική και πλουραλιστική κυβέρνηση με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα του Δεκεμβρίου και το ράπισμα στον δεξιό Ραχόι. Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών Σάντσεθ είπε ότι

το κόμμα του θα κάνει αυτό που χρειάζεται για να σχηματίσει μια κυβέρνηση αλλαγής, προοδευτική και μεταρρυθμιστική.

Πολλά άλλαξαν από το "Yannis, forget it"

Τα αποτελέσματα των συναντήσεων και επαφών του πρωθυπουργού στο Νταβός θα αξιολογηθούν προσεχώς. Καμιά δήλωση, θετική ή αρνητική για τα ελληνικά συμφέροντα, δεν μπορεί να αξιολογηθεί αμέσως. 

Ποιο όμως ήταν το κλίμα, και μάλιστα συγκρινόμενο με την περίοδο της διακυβέρνησης Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά; 

Είναι ολοφάνερο πως όλοι οι συνομιλητές σέβονται πλέον την ελληνική κυβέρνηση, η οποία διαπραγματεύεται σκληρά και καταβάλει τις καλύτερες δυνατές προσπάθειες για να κρατήσει τη χώρα όρθια υπερασπιζόμενη τα εθνικά συμφέροντα. 

Στη χειρότερη των περιπτώσεων, ακόμα και ο σκληρός Σόιμπλε είδε άδειο ποτήρι μισογεμάτο.

Πώς όμως φτάσαμε σε αυτή τη σχέση με τους Ευρωπαίους και τους θεσμούς;
Πώς κατάφερε αυτή η κυβέρνηση να αποκτήσει φωνή και να επανακτήσει σημαντικό μέρος του σεβασμού που δικαιούται ο ελληνικός λαός;
Η ιστορία είναι γνωστή.
Αν η κυβέρνηση Τσίπρα έπεφτε στην παγίδα που της είχαν στήσει ώστε να επιβεβαιωθεί η προφητεία (και στόχος) της αριστερής παρένθεσης, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο και καμιά αλλαγή στον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων δεν θα είχε εκφραστεί.

Ναι, με λίγα λόγια η Ελλάδα έγραψε ιστορία.
Και πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της χώρας υπήρχαν ο Ρέντζι και ο Ολάντ.
Δεν υπήρχαν όμως η αλλαγή στην Πορτογαλία και η αποδοκιμασία της πολιτικής Ραχόι στην Ισπανία.
Δεν υπήρχε η κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα που τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα και το status του Βερολίνου.
Ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι την Παρασκευή μετά τη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα δήλωσε ότι: "Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική προσαρμογή έχει κάνει η Αθήνα. Είμαι αισιόδοξος πως θα βρεθεί συμφωνία για την αξιολόγηση".

Όμως ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντζι το πήγε παραπέρα.
Ξιφουλκώντας συστηματικά τον τελευταίο καιρό κατά της δογματικής πολιτικής λιτότητας που είχε επιβάλει το Βερολίνο και αφού απαίτησε αλλαγή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, πρόσθεσε με ξεχωριστό νόημα: "Δεν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε για πολύ τον επαρχιωτισμό όσων νομίζουν ότι οι Βρυξέλλες είναι αλάθητες. Στη φάση αυτή δεν μας λείπουν οι σύμμαχοι".

Ίσως είναι πρόωρο να εκτιμήσουμε την ιδιαίτερης σημασίας στάση των ΗΠΑ στα οικονομικά ζητήματα της Ευρώπης. 

Ίσως παίζει τον ρόλο της στις νέες σχέσεις και η απειλητική για όλη την Ε.Ε. προσφυγική κρίση. 

Το μόνο σίγουρο είναι πως η χώρα έχει αποκτήσει φωνή, μεγαλύτερη πείρα και διαπραγματευτική ικανότητα. 

Ας το κατανοήσουν όλοι, και ιδιαίτερα οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις, που παίζουν συχνά με τη φωτιά. 

Το "Yiannis, forget it" ανήκει στο παρελθόν.

Διαβάστε ακόμη:
Α. Τσίπρας στη Huffington Post: Η καθυστέρηση στις διαδικασίες μπορεί να ακυρώσει την μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας